“Cennetlik olamadık cehenneme de gitmedik
Kibre kapılmadık mütevazı da olamadık
Kimseyi öldürmedik yaşatamadık da
Gökten inmedik yere de batmadık
Siyah da beyaz da olamadık
Gidemedik kalamadık da
Uçlara savrulamadık
Araf’tayız…
Araf…
Ara…”
Bir sabah aynada şakaklarıma düşen akları görünce gençliğimin usulca elden gittiğini hissettim. Ancak başkalarının gençlik dediği şey benden gideli çok oluyordu, yani terk etmesi çok da canımı yakmadı çünkü gençliğimi bile o kadar sevmiyordum zaten.