Ben olmanın ego değil, gerçek kendini bulma olduğu; biz olmanın ise hayatı toz pembe görüp herkes için çabalamak , uğraşmak değil varlığının hediyelerini doğru yer ve zamanda sevgiyle sumak olduğunun hikayesi.
Evime girerek, yatağa uzanıyorum. Hayat dolu bir şeylerden dışlanmışım gibi bir duyguya kapılıyorum. Yalnızlığın içinden yükselen bir korku: Gerçeğe yalnızca başkaları sahip.
"Demek ki insanın beyni bir dakika düşünmeden duramıyor, o garip başı öyle yaratılmış ki istese de istemese de düşünceler ard arda geliyor, bir düşünceden öbürü doğuyor, herhalde ölünceye kadar böyle devam ediyor bu. "