Bir önyargı yetiyor bir insanın hayatının altını üstüne getirmeye. Zor koşullarda insanlığını koruyabilmektir başarı. Neyin başarısı mı? Kendine olan saygının.
Bir anne bazen bir babadan acımasız olur. Neden öyle dedim? Çünkü anneliğin içgüdüsünde çocuğunu koruma ve fedakarlık vardır. Bu kitapta ben bunu göremedim. Ama biolojik olmasa da annelik doğasının bir çocuğa masum bakışlarını okudum.
Okurken ne demek istediğimi anlarsınız)
Sabahları uyanıp parıldayan güneşi gördüğümde "Al işte yine cenneti andıran bir gün ve yine insanlar bunu mahvedecekler" diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum.