Tüm günahlarımı unutsam,
Seninle hepsini unutup, günahlarımı sevaplara çevirsem.
Geçmişimi silsem,
Geleceğimi seninle çizsem.
Tutunsam sana seninle yeniden varolsam.
Yazım, kışım, sonbaharım ve ilkbaharım tüm iklimim sen…
Sensizlik boşluk, sensizlik viran, sensizlik yokluk, sensizlik tüm yok oluşun başlangıcı her şeyin sonu desem. İnanır mısın ?
Seviyorum seni desem dudağımdan dökülen kelimeler ile kara elmas gözlerine bakarken.
Anlar mıydın beni ? Tüm benliğim ve varoluşumun sebebi sensin sen.
Nasıl desem seni sana anlatsam, seni sana tanıtsam mesela aşık olur, sevgiden kendini kaybeder
çarpılırdın adeta…
Tüm dillerde, tüm ülkelerde, tüm galaksi ve evrende somut olan görebildiğin ve soyut olup göremediğin her eksende seviyorum seni, kelime kelime ve hece hece, ilmek ilmek işliyorum adeta seni kalbime,
Seviyorum seni kartanem, birtanem, mükâfatım…
Sen benim gönül rızkımsın.
Sen Allah’ımın bana lütfu armağanısın…
Seviyorum seni bu fani dünyada ve hep seveceğim seni sonsuzluk diyarı cennette rabbimin huzurunda.
Ve bunu asla ama asla unutma sözüm olsun rabbime ve sana. Cennetimsin sen benim bu dünyada hemde öbür dünyada ahiretimde.
Aşk ile sevgi ile seviyorum seni kadınım…
Selametle.
Şair: Emrullah BOZAN
Mahlas: Üstad-ı Filozofik