"Ben bu evin bahçesine dikilmiş bir ağaçtım, asla çiçek vermiyordum, kökümü saldığım yerde yavaş yavaş çürüyerek ölüyordum.
... Koparıldığını iliklerine kadar hisseden bir ağaç, nasıl olurdu da tam koptuğu anda ilk çiçeğini verirdi?
... Evren'in dudaklarına yayılan o görünmez tebessümün gölgesinde, verdiğim ilk çiçek, yapraklarını aralıyordu."