Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
Seda ACAR
Seda ACAR
@Ere_buss
Düşün ki ben yaşamaya bile alışık değilim.
Kendimi kendime alıştıramadım yıllardır.
Fakat şimdi sana alışıyorum..
Hemşire, tarih 3/4
Üniversite
sivas, 28 Nisan
1207 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
söylemeliyim ki son zamanlarda okuduğum en iyi kitaptı.
Hepimizin hayatta umutsuzluğa kapıldığı, kaçırdığı fırsatlara dönüp bakarak üzüldüğü ya da yaptığına pişman olduğu o kadar konu var ki.
Hayatlarımızı mükemmel göstermeye, insanlara sürekli iyi olduğumuzu kanıtlamaya çalıştığımız, olmadığımız kişilere dönüşmek için kendimizi fazlasıyla yıprattığımız bir dönemin içindeyiz. Daha bilgili olmak, daha fazla sevilmek, kendimizi kabul ettirmek, daha fazla para kazanmak, daha popüler olmak vesaire. Bütün bu kargaşanın içinde durup dinlenmek, soluk almak aslında ne hissettiğimizi düşünecek zamanımız kalmıyor, en azından benim için öyle...
Vazgeçmek, her şeyi kenara bırakmak, yaptıklarımı değiştirmek, acılarımın, yaşadıklarımın beni tüketmesine izin vermek, her şeyin en kötüsünün benim başıma geldiğine kendimi inandırmak gibi durumlarla sürekli boğuşurken, bu kitapla karşılaşmak durup bir nefes almamı sağladı. hayattaki her şey bizim seçimlerimizin sonucu olduğuna göre her şeyi daha iyi ya da daha kötü yapmak sadece bizim elimizdeyse neden hep aynı yolda gidelim ki?
saçma ya da sürekli duyulan kalıplaşmış bir cümle olduğunu biliyorum ama bazen insan içindeki duruma dışardan bakmayı başaramıyor. pişmanlıklar ve kaybedilen fırsatlar, arkadaşlıklar, işler insanı uçurumun kenarına sürüklüyor. Sanırım kitabın bu kadar çok okunmasının ve beğenilmesinin nedeni de tam olarak bu. bu kitap bir çok okuyucuya çok tanıdık geliyor yani bana öyle geldi. uzunca bir süre başucu kitabım olmaya hak kazanmasının sebebi de bu sanırım. nefes almak istiyorsanız kesinlikle okuyun derim...
herkese huzurlu ve keyifli okumlar diliyorum...
Uzunca bir süre sonra yaptığım ilk incelememe başlamadan uyarmalıyım ki, bu inceleme kitabın içeriği hakkında bilgiler ve çokça kişisel düşünce içerir. Öncelikle Kitabın genel özelliklerinden başlamalıyım. Yazarın anlatımı ve dili oldukça akıcı ve sade geldi bana. Kitabın içeriğine katlanabilirseniz, kitabı birkaç saatte bitirebilirsiniz.
1/10 puan verdi
Öncelikle bahsetmek istediğim nokta kitabın okunmasının çok zor olması, bu yazarın kullandığı dil ya da anlaşılması zor ve derin düşüncelerini olmasından kaynaklanıyor olsa kendimi yorup kitaba devam etmek isterdim ama bu tamamen basım ve çeviri kaynaklı bir sorun. Bütün diyaloglar iç içe geçmiş, kim ne söylüyor belli değil,ara cümleler nerede başlıyor nerede bitiyor belirsiz vesaire...
Son dönemlerde yazarın kitaplarındaki fiyat artışı düşünülecek olursa, en azından sadece dış kaplamaya değil iç dizayna da bir geliştirilme yapılsaydı keşke diyor insan açıkçası.
Gel gelelim kitabın içeriğine, dini eleştiriler her zaman olacaktır ki bunda kötü bir şey olduğunu düşünmüyorum. Ama eğer bir dini eleştiri kitabı okuyorsam, seviyeli olmasını beklerim ve okuduktan sonra beni gelişme açısından araştırmaya sevk etsin isterim, kitapta böyle bir gidişat sezemedim açıkçası, bana göre olmayan bir kitap oldu, herkese iyi okumalar...
Okur Takip Önerileri
Kitabı aldığım günden beri elimde olmasına rağmen bugün bitti. Sanırım bu kitabın bitmesini istememem bunun en büyük nedeni oldu, uzun ve muhteşem bir yolculuk oldu benim için. Kimi zaman hüzün, kimi zaman aşkın ve neşenin ve daha birçok duygunun yansıdığı mısralar; keşke hiç bitmese dediğim şiirler, okurken içinde kaybolduğunuz duygular... Ne diyebilirim ki daha fazla, Ümit Yaşar benim şiire olan bakış açımı başlı başına değiştirdi zaten. Şimdi de bu kitabıyla nerdeyse her şiirinde altını çizdiğim cümleleri ile kitaplığımda yerini aldı, eminim ki sürekli okuyacağım ve aynı zevki tekrar tekrar yaşayacağım.
Leyla... hakkında söylemek istediğim o kadar çok şey var ki, hangisinden başlasam bilmiyorum. Bosna, bu konuda okuduğum onca şeye rağmen sen bende çok daha derin yaralar açtın. Senin yaşadıklarının yazarın kurgusu olmasını o kadar çok isterdim ki, ya da kitabı okurken yaşadıklarını hissetmemeyi. Özür dilerim senden ama kitabı okurken içimden keşke öldürülmüş olsaydın dedim, çünkü bunlarla nasıl başa çıkılır bilmiyorum. sustuğun,çaresiz kaldığın her an için, yaşadığın her şey için, bir işe yaramayacağını bilsem de senden insanlık adına özür dilerim. Çevremdeki herkese tavsiye etmek istediğim fakat edemediğim tek kitap bu olacak sanırım. Yüreği kaldıran, dayanabilen okusun, senin yaşadıklarını ben okurken taşıyamadım, sen nasıl yaptın? Bunlar gerçek olmamalı, hele senin gerçeğin hiç olmamalı. Üzgünüm, çok üzgünüm.
Uzun zamandır kitap incelemesi yazamamıştım. Okuma konusunda başarılı olduğum kadar yazma konusunda başarılı olmadığımdan sanırım. Ama bu eser hakkında söylemek istediğim çok fazla şey var. İçimde kalmasın istedim.
Çok kısa olmasına rağmen eserin etkisi çok büyük oldu bende.
Hepimiz için doğduğumuz andan itibaren tanımlanan sıfatlar var. Önce
Çok sevdiğim bir arkadaşımın, @Gezgin_Bi_Bibliyoman, hediyesi olan kitabımı sonunda bitirmiş bulunmaktayım. Tekrar tekrar teşekkür ederim bu güzel kitap için :) :)
Gelelim kitaba, Cengiz DAĞCI'ya ait okuduğum en zor kitaptı desem yeridir aslında.
Yazarı çok sevmesem, daha önce okuduğum kitaplarının bende bıraktığı o duygusal etkiyi tatmamış olsam bu kitapta bırakırdım yazarı galiba. Eser hakkında yapılan yorumlara, incelemelere bakınca sorunu kendimde aramam gerektiğini düşünsem de, genel olarak beni yordu demekten de kendimi alamıyorum. Daha önce Cengiz DAĞCI okumayan birine tavsiye edeceğim ilk kitap kesinlikle bu olmaz ondan eminim. Belki de yazarın diğer kitaplarında her şey açıkken bu kitapta bir çocuğun gözünden anlatılması, anlatılırken de çocuğun hayal dünyasının çok fazla göz önüne çıkması beni yormuştur emin değilim.
Genel olarak kitabın ilk 5 bölümünü okumak beni zorlasa da diğer bölümlerde kitabın biraz daha hızlı ilerlediğini düşünüyorum. Dili ve üslubu zaten benim için tartışmaya bile açık değil. Çok büyük acıları yaşamış ve yaşadıklarını her kitabında anlatmış olan Cengiz DAĞCI'nın bu kitabında o duygusal yoğunluğa ben çıkamadım. Belki de kitapla aramda bir bağ oluşmadı bilmiyorum.
Belki ilerde tekrar okursam bu kitabı derinliğini yakalarım kim bilir?
Uzun lafın kısası, okuduğuma pişman değilim ha aklım hâlâ okuyamadıklarımda:) :)
Kitapla kalın :)
Ernest Hemingway, son dönemlerde ismini sık sık duyduğum yazarın ikinci kitabı da bitti, ve bir kaç kelam edeyim dedim kitap hakkında.
Yazarımız hayatı boyunca bir çok savaşta muhabirlik, gazetecilik ve asker olarak görev aldığı için savaş hakkında yazılabilecek her şeye hakim olduğunu hissettiriyor bu eserinde bence. Pariste savaşta bulunduğu
"Evet, pişmanlık dolu bir akşam, içimde geç kalmışlığın verdiği bir hüzünle yazıyorum bu satırları.
Siz bu satırları okurken ben yaptığım bu yanlış yüzünden kendimi asıyor olacağım, bu acıyla yaşabileceğimi sanmıyorum..."
Deyip kendimi asmaya gidesim var ama gidemem ki. Çünkü yeni bir hazine keşfetmiş korsan gibi heyecanlıyım. Elimde
Sevim AK, çocuk edebiyatı konusunda bir çok eseri olan, kalemi çok eğlenceli, aynı zamanda da ruhunuza dinginlik veren bir yazar..
Yazarımız genel olarak çocuk öyküleri yazıyor.
Ama bence çocuk öyküsü denmemeli bu öyküye.
Hayal gücünün, düşlemenin ne kadar önemli olduğunu hissettirdi bana.
Evet çok benim tarzım değil bu eser, genel olarak tarihin acıları ile yüzleşme eğiliminde olan ben, bu eseri gerçekten çok sevdim.
Nefes almak, kendini masalların o mutlu dünyasına bırakmak iyi geldi gerçekten.
Eserinde kullandığı isimler bile beni çok eğlendirdi, sanırım içimde sürekli beni deliliğe iten çocuk çok sevdi bu yazarı, okuma listeme hemen eklemek istediğim bir kaç eseri seçtim bile:) :)
kitapları kısa, bir solukta okunabilir ve de çok huzur dolu.
Bence yorulduysanız ağır eserlerden kendinize bir mola vermek için okuyabilirsiniz..️️
Fırat suyu kan akıyor baksana...
Bir ada hikayesi dörtlemesinin, ilk kitabı.
Serinin devam kitapları ise :
"Karıncanın su içtiği" , "Tan yeri horozları" , ve "Çıplak ada çıplak deniz".
Aynı zamanda bu seri, Yaşar Kemal'in "son" serisi.
"Son" derken içimden bişeyler koptu gibi oldu neyse.
Hadi
Yaşar Kemal, Binboğalar efsanesi..
Aslında benim yaşar Kemal için söyleyecek çok bir şeyim kalmadı, daha önce okuduğum kitaplarında yeterince anlattım sanırım duygularımı.
O yüzden genel olarak kitaptan bahsedicem, elimden geldiği kadar kitabın konusuna çok girmemeye , yeni deyimle spoiler vermemeye çalışacağım(hiç sevmiyorum böyle yabancı
İmam Gazali...
Lisedeyken okumuştum bir kitabını, çok sevmiştim anlatımını tabi baya ağır gelmişti dili, din kültürü hocamı baya rahatsız etmiştim anlamadığım yerleri için, umarım çok kızmamıştır:):)
Ruhsal depresyonların başımda dolaştığını hissettiğim şu sıralarda tekrar okumak istedim Gazali, çünkü biliyorum ki bana iyi gelecek.
Kitabın yayınından mı yoksa, melikşaha yazdığı nasihatler olduğu için mi dili bu kadar sade geldi bilmiyorum, ama hatırladığım Gazali dili değil bu.
Tabi ki dilinin sade olması sorun değil, okumam daha kolay oldu ama sadeleştirme yapıldıysa eksilen bazı kısımları oldu mu acaba diye düşünmeden edemiyor insan ?
Gazali okumak için aldığım diğer kitapları da inceledikten sonra bu konuda daha iyi bir yorum yapabilirim umarım.
Kitap genel olarak Melikşah'a ülkesini adaletle yönetmesi için yapması gerekenlerden, daha önce adaletiyle nam salmış hükümdarların, yöneticilerin yaşadığı olaylardan bahsediyor.
Adalet konusunda kişininde kendi içinde doğruyu aramasına vesile oluyor desem yanlış olmaz umarım.
Bence bu kitabın şu an ki yönetime de okutulması lazım, düzeleceklerinden değilde kendilerini bekleyen sonu görmeleri için :) :)
Neyse uzun lafın kısası adalet bir ülkenin temelidir ve o temel çökerse kimse bundan sağ Çıkamaz...
Herkese iyi okumalar...
Yine olmadı. Yine başaramadım.
Neyimi?
Anlamayı, sevmeyi, bir çok kişinin gördüğü o edebi zevki görmeyi?
Gerçekten inanıyorum buna, bazı yazarlar bazı okurlara göre değildir. Herkes her yazarı okuyamaz.
Mesela Sabahattin Ali bana göre değil.
Bunu söylemekteki amacım yazarı kötülemek ya da olumsuz yorum yapmak değil kesinlikle.
Biliyorum ki yazarla aramda bağ oluşmamasının yegane nedeni benim.
Dilimi ağır deseniz değil, akıcı mı değil deseniz akıcı ama bişeyler eksik.
Olmuyor yazarın okuduğum üçüncü kitabı ve aramızda bir bağ yok oluşmuyor.
Belki de zamanı gelmemiştir, bu yazarı okumak için biraz daha zamana ihtiyacım vardır bilemiyorum.
Dili ağır olan, sayfalarca betimleme yapan yazarları seven ben Sabahattin Ali sevemedim gitti..
Hayırlısı ne deyim ilerde okuyabilirim umarım...
Kuşları tutan mı suçlu, onları özgürlüğüne kavuşturmayan mı?
Haksızlığı yapan mı suçlu, haksızlığa göz yuman mı?
Kimsesiz sokağın ortasında kalmış o çocuklar mı suçlu, yoksa son umutlarını da ellerinden alanlar mı?
Hırsızlık yapmaktan, Esrar satmaktansa kendi emekleri ile para kazanmaya çalışan o çocuklar mı suçlu, yoksa onları kötülüğe itenler mi?
79 sayfaya sığdırdı ya bu kadar şeyi yine hayran kaldım yaşar Kemal'e.
İnsanlar ne ara bu kadar uzaklaştı iyilikten, neden kimse gözler önündeki çaresizlikleri görüp bir şey yapma derdinde değil ki?
79 sayfanın etkisi sayfalara sığmaz belki de, günlerce düşünmek gereken sık sık okunması gereken bir eser bence.
Etkiledi,hemde ciddi anlamda.
İnsanlığını vicdanını yitirmiş bir toplumda, vicdan sahibi olan her şeyden temiz olan çocuklar bile vicdanını ne kadar kolay kaybediyor.
Mahmut kadar umutlu olabilmek isterdim insanlık adına ama bunu başarabileceğimi sanmıyorum...
Yaşar Kemal...
Hüznü koydun da gittin yüreğime ama canın sağolsun. Toplumumuzun en büyük şanslarından biriymişsin sen ama bunu çok geç anladık. Umarım bize kırgın değilsindir, saygıyla...
