Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Seda ACAR
Seda ACAR
@Ere_buss
Düşün ki ben yaşamaya bile alışık değilim.
Kendimi kendime alıştıramadım yıllardır.
Fakat şimdi sana alışıyorum..
Hemşire, tarih 3/4
Üniversite
sivas, 28 Nisan
1208 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Ben bu inceleme işine iyiden iyiye alışmaya başladım...
Okuduğum beni mutlu eden eserlere inceleme yapmak, fikirlerimi sunmak hoşuma gidiyor sanırım, neyse kendimi anlatmayı bırakıp kitaba dönersem iyi olacak :)
Evet yaşar Kemal...
Şimdi hayranlığımı, sevgimi,saygımı anlatmaya kalksam yazara sanırım inceleme yazısının sonu gelmek bilmez.
En iyisi kitaptan bahsedeyim, 3 Anadolu efsanesi...
Köroğlu, Karacaoğlan ve alageyik...
Her yerde duyabileceğimiz bu 3 hikayeyi yaşar Kemal de okurlarına anlatmak istemiş...
İyi ki de istemiş ve yazmış.
Kitaba başlarken ilk paragraftaki şu cümlesi çok hoşuma gitti ve sanırım yaşar kemal'in anlatımını ve amacını da çok iyi özetlemiş bu cümle :
"İnsanoğlu şu dünyada neyi arar, arasa arasa dostluğu, kardeşliği arar, sözü çok uzatmak neye yarar..."
Deyip devam edelim, ben bu 3 hikayeyi de daha önce okumuştum aslında.
Ama yaşar Kemal yazınca tabi daha da hoşuma gitti, gerçi benim okuduklarımdan çok daha faklı yerleri vardı ama...
Sanırım okuduğum bütün yaşar Kemal kitaplarında belki saçma gelecek ama, en sevdiğim kısımlardan biri halkın kendi arasında konuşması, ya da dedikodusu mu desek.?:)
Her kitapta bir olay halk tarafından konuşulmaya başlıyor ve de olayın ucu sonu nasıl oralara varıyor kestiremiyorum gerçekten:):)
Yer yer kızsam da toplum gerçeklerimiz bunlar, dedikodu seviyoruz, abartı seviyoruz ve sanırım kendi anlattığımız hikayelere bizlerde inanıyoruz..
Neyse kitap harikaydı okurken aktı gitti:)
Sözün kısası okuyun kardeşlerim okuyun, Yaşar KEMAL Okuyun:) :)
Yine bir yaşar Kemal romanı...
Yine harika bir eser, harika bir anlatım , harika bir dil...
Yaşar Kemal'in kıymetini bu kadar geç anlamış olmam, onunla bu kadar geç tanışmış olmam gerçekten üzüyor beni.
Vizeler sınavlar derken yorulmuş zihnimi yine harika bir eserle dinlendirdi.
Her eserinde ince memedi aramam bir yana, okudukça daha da sevdiğim kusursuz bulduğum nadir yazarlardan...
Kitap onca insanın içinde bence tek insan olan Hasan'ı, nasıl insanlıktan çıkardıklarını anlatıyor desem sanırım karmakarışık bir cümle olacak..:) :)
Ama sayfa sayısı bakımından az olduğu için konuya çok değinmek istemiyorum...
Okumak isteyen herkese tavsiye ediyorum, zaten yaşar kemalin varsa bence düşünmeyin...
Yaşar Kemal...
Ağrı dağı efsanesini daha önce hiç okumamış biri olarak, ki başka yazan birileri var mı emin değilim, yaşar Kemal'in anlatımıyla okuduğum için çok mutluyum...
Gerçekten harika bir hikaye...
Uzun ve ağır eserlerden sonra bu kitap da dinlendim. Hikaye çok da mutlu bitmese de huzur buldum.
Ama çok bir fikrim olmasa da yazarın Osmanlı ile alakalı bazı sorunları var gibi geldi. Tabi siyaseti ile çok ilgilenmiyorum ben. Bazı noktalarda bir iğneleme vardı bence.
Dili betimlemeleri yine harikaydı...
Ferahlatıcı bir eser severek okudum...
Okur Takip Önerileri
Yaşar Kemal serüvenim hızla devam ediyor...
Yağmurcuk kuşu...
Kitabın ismini ilk duyduğumda çok etkilemişti beni. Aramızda bir çekim oluştu diyebilirim..
Çok daha fazlasını bekliyordum bu eserden aslında ama yine de keyifliydi okumak. Kitaba geçmeden önce biraz yazardan bahsetmek istiyorum.
Yaşar Kemal, 6 Ekim 1923 tarihinde Osmaniye’nin merkeze
Evet İnce memed serisinin ikinci kitabı da bitti.
Bitti ama bende hala devam ediyor. Memed kafamın içinde dönüp duruyor, türlü türlü senaryolar yazıyorum.
Acaba nolacak, memed bu sefer nasıl maceralar içine girecek, seyran kızı da hatçe gibi vuracaklar mı? Memed'e yine herkes düşman mı olacak? Bu sefer kime sığınacak, kimle savaşacak, bu devir hep
İnceleme yazıp yazmamak konusunda kararsız kaldım doğrusu. Kitap çok benlik değilmiş.
Konusu Filip filipoviç genleşme üzerine deney yapan bir bilim adamı.
Ölen birinin hipofiz bezini ve tesislerini bir köpeğe naklediyor.
Daha sonra köpekde görünüş ve davranış olarak bir insanlaşma ortaya çıkıyor.. Konuşmaya, küfretmeye, kıyafetler giyinmeye, çalışmaya başlıyor. hatta bir kızla evlenmeye karar veriyor filan. Yani Katlanılmaz bir insan ortaya çıkıyor. Sonra profesör katil olmamak için aldığı hipofiz tekrar yerine koyuyor falan filan.
Şimdi kafamda deli sorular var. Ben bunu niye okudum? Ne anlam çıkarmalıyım? Yahut da kim verdi bu kitabı bana?:) :)
Şaka bir yana benim tarzım değilmiş bu yazar ve de kitap. Zaten o kadar çok isim var ki, beynim yandı. Yazarımız doktor olduğu için galiba baya tıbbi şeylerle uğraştım durdum...
Benim sevebileceğim bir eser değildi ama bu tarz konuları okumayı seven illa ki vardır umarım okumayı düşünenler benim gibi duygular hissetmek yerine keyif alırlar başka ne diyebilirim ki....
İnce memed...
Çok övgü almasına rağmen bir türlü elime almak nasip olmamıştı.
Sonunda tanıştım meşhur İnce Memed'le. Kitabın en başından beri her sayfasını büyük bir merakla okudum.
Yaşar Kemal'in yazdığı ilk romanıymış. Benim de okuduğum ilk eseri oldu.
Yaşar Kemal evinde odunu olmadığı için üst üste ceketler, eldivenler giyerek yazmış romanı. Zaten İnce memed onun için de dönüm noktası gibi bir şey olmuş. Halkın ezilmişliğini; güçlünün, zayıfın elinden toprağını hakkını alışını,devletin sadece güçlünün yanında oluşunu, öyle güzel anlatmış. Yazarın kalemini çok sevdim. Yer yer betimlemeleri fazla gibi geldi ama kitabın genel havasını bozacak kadar değil. Dili çok sade ve akıcı gerçekten, okurken sizi alıyor Çukurovanın dağlarına götürüyor gibi. Tabi misal olarak :)
Betimleme demişken kitap boyunca ince memed'i her tarif edişinde çok sevdiğim bir arkadaşım geldi aklıma. Ne tesadüftür ki arkadaşımın da adı Mehmet ve kalıp olarak ince memed gibi:)
Sanırım arkadaşımla her konuştuğumda ince memedi görmeye devam edicem.
Neyse Uzun lafın kısası benim gibi bu eseri sürekli erteleyip okumayanlar varsa eğer, bence hemen başlasınlar..
Pişman olmayacaksınız garanti verebilirim... Keyifli okumalar...
Hocalı, serebrenitsa ve daha nicesi..
Nasıl geldik bu hale?
Hüzün, gurur, umut...
Alparslan ve ordusu, 25 ağustos 1071...
Karşısında diyojen ve Bizans ordusu, Bizans ordusu demek ne kadar doğru olur emin değilim ama. Para için, yağma için bir sürü milletten oluşan aralarında ki tek bağ para olan insan sürüsü.
Zaten eğer bir yerde tek bağ para
Diyorum ki kendi kendime, tamam yeter artık bir süre tarihi roman okumak yok,
Bünyem kaldırmıyor artık bu acıları okumayı.
Bir süre aşk romanı filan okuyup vakit geçiricem diye ama olmuyor.
Tek konusu aşk olan romanları okumayı sevmememin yanı sıra bir kaç yazarın da etkisi izin vermiyor buna. Yavuz BAHADIROĞLU da listenin başlarında. Okuduğum
Ayşe KULİN'in okuduğum ilk kitabıydı ve tarzı, anlatımı, üslubu hoşuma gitti. Başlarda sıkılacağımdan korkmuştum ama gerçekten içine çekti beni.
Füreya KORAL.İlk kadın seramik sanatçısı.
Osmanlı'nın son dönemlerini, birinci dünya şavaşını, cumhuriyetin ilanı ve sonrası sağ sol olaylarını görmüş tarih gibi bir kadın. Hem basit, hem karmaşık. Deli dolu ve sakin. Örnek alınacak ve uzak durulacak bazı yönleri olan bir kadın.
Kitapta ise Füreya'nın hayatı kendi ağzıyla anlatılıyor.
Tam olarak cümlelerimi toparlayamasamda genel olarak kitabın konusu buydu :)
Gerçekten merakla okudum. Atatürk'e çok yakın olduğu dönemler dikkatimi çekti baya.
Seramiğe olan tutkusu, bunun için evliliğini bitirmesi, hayatının en zor döneminde verem ile uğraşırken bile sürekli seramiğine ulaşmak için çırpınması, bu azme ne denir ki?
Yalnız yazarın bazı kısımları abarttığını da düşünmüyor değilim. Özellikle de Atatürk ile alakalı bir iki bölüm beni düşündürdü. Onun dışında güzel bir kitap ben keyifle okudum, okumak isteyenlere de keyifli okumalar diliyorum...
Cengiz DAĞCI. En sevdiğim yazarlar listesinin tepelerine doğru hızla tırmanmaya devam ediyor.
Yine aynı etkiyi bıraktı bende, yine yıktı geçti.
17 mayıs 1944...
423 bin çocuk yaşlı kadın...
Kırım Tatarlarıydı onlar. Tek dertleri vatanları, topraklarıydı... Ama vatanlarını aldılar, bir gece yarısı hepsini hayvan vagonlarına doldurarak yurtlarından
İlkokul, ortaokul ve lise öğrencilerinin sınavlara verdiği bazen komik, bazen düşündürücü bazen de ilginç cevaplarının toplandığı bu kitabı okurken yer yer kahkaha attım desem yalan olmaz.
Bazı cevaplar ise düşündürücüydü.
Benim için okuması hem eğlenceli hemde dinlendiriciydi..Bir nefes almak isteyen herkese tavsiye edebileceğim bir eser...
Dünyanın en büyük suçu ne? İnsanları ellerinde olamayan şeyler yüzünden öldürmek dicem hep bu soruya cevap olarak.
Kim doğarken dilini dinini ve ırkını seçebiliyor ki.
Naziler.
İnsanlara hiç düşünmeden kıyan caniler(...) olarak anılacaklar sonsuza kadar, en azından bende böyle olacak.
İsmini çok duymuştum bu kitabın, konusunu bilmiyordum ama artık eminim unutmicam hiç.
Bruno, shmuel...
Aynı gün doğmuş, farklı hayatlara sahip, farklı şekilde yaşayan iki çocuk.
Biri nazilerin önemli bir komutanının oğlu, diğeri ise tek suçu yahudi olmak olan bir çocuk. Gerçi Naziler için sadece yahudi olanlar değil hasta olanlar, doğuştan engeli olanlar, cinsel tercihi farklı olanlar da suçluydu ama...
Aslında başka bir son isterdim, oradaki bütün insanlar için farklı bir son...
Ama işte birileri birilerine acımadan kıymaya hep devam edecek ve bizler de seyirci kalmaya. Yine utandım insanlığımdan...
Babasının emriyle katledilen insanların arasında en saf halinle, olacaklardan habersiz bulunan Bruno bence sen bir kahramansın. Elinden bir şey gelmese de saflığın için teşekkür ederim sana...
Ne söylenebilir ki diyorum kitap için. Ne söylesem de saatlerdir bana döktürdüği gözyaşlarını anlatabilsem ama yok bütün kelimeler sustu. Kitap bitti ama ben düşünüp ağlamaya devam ediyorum.
O kadar güzeldi ki okumak, bir çok duyguyu yaşattı bana bazen güldüm bazen hüzünlendim ama sona doğru komple içimi acıttı. Söyleyecek çok şey bulamıyorum yaa ne desem anlamsız zaten. Okumayı düşünen herkes için söylüyorum bir an önce başlayın pişman olmicaksınız.
800 sayfalık kadın hastalıkları beklerken, sınavıma 1 gün kalmışken, bu gecemi SOL AYAĞIM okumaya ayırmış olmaktan pişman mıyım? Tabi ki hayır :) (muhtemelen sınavdan sonra pişman olucam ama neyse )
Şimdi gelelim kitaba, kitap boyunca bir çok konu beni etkiledi. İnsanların fiziksel engellerinin ruhlarında açtığı yaralar, onlara engeli olmayan insanların yardım amacı ile bile olsa yapacağı bazı hareketlerin ruhlarını nasıl incittiği, kendilerini ifade etmek için sürekli bir çıkış yolu aradıkları gibi konular öyle güzel ve sade anlatılmış ki.
Ama en çok etkileyen gerçeklerden biri ise bazen bize çıkış yolu gibi gözüken tutunduğumuz şeylerin bizi Aslında daha kötü bir yere süreklediği oldu.
Tıpkı yazarın yıllarca tutunduğu sol ayağı gibi. İçine düştüğü çıkmazlar, hayatını elinden alan engellerine rağmen çabalayıp her seferinde başka bir yol ile iletişime geçişi çok etkiledi beni. Hemde bunu içinde olduğu zor durumlara rağmen (fiziksel durumundan ziyade ruhsal durumu). Her şeye rağmen dünyaya kendini ifade etme yolunu bulmuş ve bunu herkeste hayranlık oluşturacak bir anlatımla yapmış olması muhteşem. Çok severek okudum, kitabı elimden bırakamadım desem gerçekten yeridir, hem hemen bitsin hemde hiç bitmesin istedim.
Maalesef her şey gibi bunun da bir sonu vardı ve geldi. Şimdi ben sınavlarımla yüzleşmeye gidiyorum ve okumayı düşünen herkese keyifli okumalar diliyorum...
