İçtiğim sigaranın bile tadı yok..
Kime ne anlatabilirim bilmiyorum. Yıkılmamak için hâlâ direniyorum. Durup dururken ağlıyorum. Saklayamıyorum artık kimseden sanırım..
Acısı olan acısı olanı görüyormuş gerçekten. Bugün otobüste birisi durduk yere bana 'güçlü durmak zorunda değilsin' dedi. Ne diyeceğimi şaşırdım ağladım sadece. O saatten beri hiç iyi değilim. Eve sığamıyorum, nefes bile alamıyorum sanki..
Geçecek mi?
Onu da bilmiyorum...