Küçük bir aşkla başladı onun hayat felsefesi o aşkın içinde kendini aştıkça aştı kendini her türlü yönden geliştirdi zekiyken bilge oldu küçük bir ışıkken alev aldı. Hayallerine sımsıkı tutundu ne kadar reddedilse bile ne kadar aşağılansa bile o yıllarca o hayale tutundu. hiç kimse uğruna bu hayalinden vazgeçmedi içinde elbet hayalinin gerçekleşeceği umudu vardı ondaki sabra azme gıbta ediyordum nasıl bu kadar kendine güvenebiliyordu başaracağına inanabiliyordu. Zaten hayal demek önce bizim kendimize inanabileceğimiz demekti. Her koşulda devam etti ta ki aşkı elinden alınana kadar sanki her şeye boşa kürek çekilmiş gibi hiçbir şey yapası gelmedi üstüne arkadaşından kötü haber alması da daha da kötüye gitti herkes onu aşağlık biri olarak tanıdı çok kötü zamanlar geçirdi en dipteyken en üste çıktı herkes onu birkaç ay öncesinden reddederken şimdilerde herkes onu konuşuyor, herkes onu tanıyor onun olan her şeyi yayınlamak istiyorlar ne fayda ki insanın içindeki ışığı söndürdüler yerle bir ettiler. Dipteyken yanında olmayanlar en çok onlara ihtiyacı varken herkesin sırt çevirmesi onu yanlız bırakması ve üstlere çıktığında herkesin yanında olması çok acı “neden önceden yoktunuz ben hep aynı bendim herkes tarafından tanındığım için mi yoksa para için mi sizin gözünüzde değerli oldum” düşüncesi beni bitirdi adam çok haklıydı herkesi yeni tanımıştı ,hayatı yeni kavramıştı. hayatın boş olduğunu…
