Oblomov, sevgili dostumuz yasami bir hucreye sigdirmis bir mahkum gibi yasadi. Uzerine olu topragi dokulmus gibi yasayan karakterimiz soylu bir aileden gelen, maddi yonden skintisiz bir insan; hayati boyunca dogru duzgun is yapmamis,tembellik konusunda kendinden taviz vermeyen, yavas yavas kendini olume mahkum edercesine nefes almaya devam eden Oblomov'umuz yasanmadan gecen bir omur sunuyor bize. Onu diriltme cabalarina tepkisiz kaliyor. Bazen hareketsiz kalmak bol bol dinlenmek insani cezbetse de oturmak veya uyumak icin dunyaya gelinmediginin farkina varmak gerekiyor. Sevgili bas karakterimiz yasanmadan gecen yillari sessiz sessiz izleyerek yaslaniyor. Akibetini kendisi belirliyor, beni kendine cekti sevgili dostumuz. Yasamaktan korkuyordu rahati bozulacak diye. Eyyy Oblomovluk'la savasan ic dunyamiz bu savasi kaybettirme bizlere, bedenimizi; ruhsuzlukla, heyecansizlikla bas basa birakma. Damagimda tarifsiz bir tat birakan sevgili dostum, seni unutmamam lazim. Yasasin Oblomovluksuzlu Oblomov. Keyifli okumalar