İbrâhim Karataş
@Fanaa
Yalnızca ibrâhim...
Erzurum Horasan
Horasan
4 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
"Benim en güzel mesleğimdir seni sevmek."
528 syf.
·
Puan vermedi
416 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Korkarım
Kılmaz aklımla kalbim bir orta karar
Aklım sildikçe seni, kalbim karalar
Günü güne eklesem, güzelliğin çıkar
Bilmesem, bulamam korkarım seni
Sorsan görmüş değilim bir an seni
Ne bir tebessüm, ne tatlı bir buseni
Fikrimce endamını, şuleriz gözlerini
Görmedim, göremem korkarım seni
Kavuşmak bu kadar zor olmasa demek
Ettiğim duaya binlerce amin gerek
Mecnunu, keremi hepsi bir dilek
Tutmasa, saramam korkarım seni
Bir ateş yansa, aşık pişer közünde
Güzeli, çirkini örter bir perde
Anlatır sohbetin en derin yerinde
Etmese, bilemem korkarım seni
İbrahim Karataş
Yüksek dağların serin akşamlarında
Bir bir belirirken gökyüzün de âlem
Sönük umutların isleri birikir bende
Erken uyur gözlerine uyku çöken ninem.
Sokaklar ıssız bir bakışa ram olur.
Gittikçe yalnızlaşır, gittikçe kararır gece.
Köylü gecenin şerrinden ağaran sabahın Rabbine sığınır.
Ve ağarır göğsünde hazin baharı taşıyanların saçları...
Bir nebze de olsa
hayat; acı bir melankoliktir...
Haçan bir mecliste olsa bir deccal
Ol meclisin halkı perişan olur
Orta yerde bir kahraman türese
Donanır o meclis uruşan olur
Sağsak bülbül olsa yakışmaz güle
Haçan bir eskici bezirgan ola
Bir züğürdün eli beş para göre
Mühür bende deyü Süleyman olur
Viraneyi bekler divane biçar
Serçenin gönlünden şahinlik geçer
Muhanet kavgayı görünce kaçar
Gider tenhalarda kahraman olur
Koç Köroğlu der ki korkmazam mertten
Tilki de der aslanı kaldırsam yurttan
Bir keçi selamet kurtulsa kurttan
Bakar boynuzuna gergedan olur
Köroğlu
Yiğitler silkinip ata binende
Dereler aç kurtlara ün olur
Yiğit olan döne döne dövüşür
Kötüler kavgadan kaçar hun olur
Bir yiğit cidasın almış eline
Başın koymuş yiğitliğin yoluna
Kalkan paralana zırhlar deline
Kanlı gömlek koçyiğide don olur
Bir yiğit cidasın almış atıyor
Ağ elleri kızıl ana batıyor
Kötü yoldaşını koymuş kaçıyor
Kaçma kötü kaçma şimdi dön olur
Hasım da çağırır figan ağıtlar
İman ehli birbirini öğütler
Boydan boya demir donlu yiğitler
Çalar cıdasını kahraman olur
Köroğlu da der ki kalmayın naçar
Serçenin gönlünden şahinlik geçer
Şahini görünce ormana kaçar
Gider tenhalarda kahraman olur
"Köroğlu"
"Ölümü hasta bir bedene yakıştırdı insan,
Beni sensizliğe yakıştırır gibi"
Özgürlük; bir kuş için çırpmaksa kanadını,
Marifet; kırklara karışıp kaybolmaksa eğer.
Ve yeniden yazacaksa aşk kalbime adını.
Yine yangın yeri,yine derbeder,
yine hicranla dolar yürek...
Bir derya seli aksa da gözlerimden,
Ne âteşini söndürür aşkın,
Ne seni silmeye yetecek...
Hasret; uzaklaraysa...
gurbet; ayrı düşmekse sıladan...
Kavuşmak; göz önünde bulunmaksa...
Ve öylesine
Özlem duymazsa yanı başındakine insan.
Her şey yaşamak gibi, ölmek gibi sıradan...
Soğuk bir nefestin sen içime çektiğim,
Bir temmuz ayının şubat havası gibi...
Beni dağınık duygular karşılar her gece.
Bir göç havasıyla uçarken pelikanlar,
Kışın geldiği anlaşılıyor bütün yaşananlardan...
Her şey seni sevmekle başlamıştı...
Önce selamını alıyorum uzak şehirlerden
Gitmediğimiz diyarlardan rüzgarlar eser
Rüzgarlar kokunu taşır uzak iklimlerden
Anneler çocuklarına baharı müjdeler
Oysa Erzurum'da kar,Erzurum kara kıştı...
Her şey seni sevmekle başlamıştı...
Sonra hasretinle ötüştü kubbe güvercinleri
Sen bir mavilikte kanat çırpardın,
adı gökyüzü.
Çırpınırdı bende ki azgın denizlerin yüzü,
Savrururdu başımızdan hoyrat düşünceleri...
Gönül! bir dem sıyrıl bu âlemden
Zamanın çarkı hep döner mi sandın?
Bu can da gider, ayrılır bu tenden
Gül bahçesini görüp bahar mı sandın?
Dünya bir uğrak, sen heybeli yolcu
Bir nefes almayı ebed mi sandın?
Sermayesiz iş yapanın bitermi borcu
Ziyan edilmiş ömrü cennet mi sandın?
Aşk bahçesi istersen gönlünü hun eyle
Dikensiz güle bülbül öter mi sandın?
Mevla isterse, ateşler âsan olur ibrahime
Kuru dallar kendinden biter mi sandın?