Aşk, seni bir taş yapıp kuyuya atan kuvvet. Ne kuyunun dibini biliyorsun, ne de neden oraya atıldığını. Bildiğin tek şey, uçsuz bir karanlığın içinde nereye çarpacağını bilmeden, son sürat düşüyor olduğun...
Bu bulanık dünya ızdırap vericiydi ama o çarpıntıya kapılmadan önce kaçabilmeye dair bir umut kırıntısı dahi varsa, ağır ayaklarımı beraberinde sürüklemek için hâlâ bir sebebim var demekti.
Normal olan herkesin yaptığıdır, tek başına yaptıklarınız ise lüzumsuz görülür. Normal olmanın tek yolu da kendinize pek çok yandaş bulup normal olmayanı adeta baştan sona normalmiş gibi yapmaktan geçer.