…
Çünkü çiçeğe küskündür bu dal
Kırdığındır senin, orta yerinden
Ve işte budur vebal…
Ve dalı kırık, darmadağınık bu aşk
Özetindir senin,
İster git, ister kal…
…
Burası hepimizin birer günlüğü. Görmek istediklerimizin görmediği ama herkeste kendimizden bir parça gördüğümüz bir yer.
Bir gün toprak olup gittiğimizde bile hissettiklerimiz hep burada kalacak.
Hissettiklerine bakıyorum da gömülmeyi unutulmuş bir ölü gibiyim. En kısa zamanda gömülmem dileğiyle…
Kendimden çok şey gördüğüm insanlar! Bana bu dünya da yalnız olmadığımı hatırlatıyorsunuz. Hepinizin güzel günler yaşaması dileğiyle…
bir gün sonunda bu günün geleceğini biliyordum. herşeyin biteceği ve benim daha önce onunla hiç varolmamışçasına ortada kalacağım gün…. ne hissediyorum, ne yapıyorum, ne yapmalıyım, ne düşünmeliyim… bilmiyorum. sanki beynim de kalbim de durmuş gibi.
sende benim kadar gerçekler görüyorsun
beraber olamayız benim gibi, biliyorsun
bir başka dünyanın insanısın yavrucağım
sen kendi dünyanın toprağında büyüyorsun…
haklısın biraz geç karşılaştık
oysa hiç konuşmadan anlaştık
bazı şeyler var ki söylenmiyor
biz senle sözleri susarak aştık
insan acılarla kıvransa da
ve o aşkta bir daha doğsa da
dünyasını yeniden kursa da
düşler ve gerçekler ayrı ayrı yaşar…
sen benim hayatımın ta en içisin
yaşama sebebimsin
dostum, arkadaşım, babam, abim, sevgilimsin.
herşeyimsin.
şimdi sen olmayacaksan
ben neye dayanacağım?