Her zaman, her yerdeyiz biz, çalıșmada en önde, ama yașamın en sonunda... Peki, bizi düșünen kim? Kim insan olarak görüyor bizi karșısında? Hiç kimse. Yoldașlar, bize bizden bașkasının yardım etmeyeceğini anlamamızın zamanı gelmiștir artık. Birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için! Düșmanımızı alașağı etmek istiyorsak, yasamız iște bu olmalıdır.