Bir düş içinde yaşar insan.
Bir çiçek gibi yüreğinde sevgi can bulur.
Tomurcuklanır, filizlenir, boy verir.
Hergün daha da serpilir, gelişir.
Öyle güzel olur ki, kendi dahi şaşırır bu güzelliği karşısında.
Mutluluk sarhoşu olur.
Hergün, sevgi ile kendini sular.
Taki, güz kapıya dayanana kadar.
Önce, güneşi azalır,
Sonra yaprakları gazele döner,
Hergün yaprak yaprak sararır.
Çünkü, yavaş yavaş düşlerinde uyanmaya başlamakta insan.
Her gün sararıp dökülmekte yaprakları.
Hüzün kaplar yüreğini.
Gerçekle yüzleşip düşlerinde uyanana dek.
Her şey kocaman bir rüyaymış.
Gerçek olan ise kendi gerçek dünyasıymış.
S. Ş. 🌺