İnsan, ne kadar acı olursa olsun, bir mecburiyeti kabul ettikten sonra içine sükûn ve tevekkül geliyor.
Desem ki; ne aşk, ne imkansızlık, ne ayrılık..
Olmak istemiş de olamamış bir erik sancısı bizimkisi...
-Tembelim ben.
-Öfkemi nefrete dönüştüremeyecek kadar da rahatına düşkün.
-Kin de tutamam.
-Unuturum.
-Sıkılırım.
-Uykum gelir bi kere...
Okur Takip Önerileri
Daha o gün anlamıştım Feride, ben ömrümce seninle sınanacaktım. Çünkü insan daima en sevdiğiyle sınanır...
İnsan, birini sevmek felaketine uğradı mı, esir gibi bir şey oluyor.