Kitap sever
@Gokyuzunemeftunkiz29
Dünya kasvetli bir hâle geldiğinde kendi sağlam ışığınla yolunu bul..
Marie Lu
Öğrenci
29 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sonunda da yıprandı, rengi soldu, eskidi ve kayboldu tıpkı anıların solduğu, kaybolduğu gibi.
Sayfa 16Kitabı okuyor
"İnsan başladığı işi bitirmeli."
Sayfa 7 - Türkiye İş BankasıKitabı okuyor
Ama korkma. Genellikle ölüm, insanı hayata karşı daha dikkatli olmaya zorlar.
Okur Takip Önerileri
"Umutsuzluğa teslim olma," dedi Simyacı,
"Yoksa yüreğinle konuşmana engel olur."
Sayfa 163Kitabı okudu
"Yüreğimizi neden dinlemeliyiz?" Diye sordu, mola verdikleri akşam.
"Çünkü yüreğin neredeyse, hazinen de oradadır."
"Yüreğim sıkıntılı, çalkantılı," dedi delikanlı.
"Ne âlâ! Demek ki yüreğin canlı. Onun söylediklerini dinlemeye devam et."
Sayfa 152Kitabı okudu
En karanlık an, şafak sökmeden önceki andır.
Sayfa 155Kitabı okudu
"Kötülük," dedi Simyacı, "İnsanın ağzından giren şeyde değildir. Kötülük oradan çıkandandır."
Sayfa 138Kitabı okudu
"İnsan sevince, nesneler daha çok anlam kazanıyor."
"Ve bu dünyada her şeyin bir anlamı var, atmacaların uçuşuna varıncaya kadar.."
Sayfa 122Kitabı okudu
"Sabırsız olma," diye tekrarladı, kendi kendine. "Devecinin dediği gibi, yemek zamanı gelince yemeğini ye. Yürüme zamanı gelince yürü."
Herkesin kurşunu altına dönüştürmeye kalkıştığını düşünün biraz. Bir süre sonra altının hiçbir değeri kalmazdı.
Sayfa 103Kitabı okudu
Çünkü hayat, yaşamakta olduğumuz andan ibarettir ve sadece budur.
Sayfa 107Kitabı okudu
"Çünkü ben ne geçmişte, ne de gelecekte yaşıyorum. Benim yalnızca şimdim var ve beni sadece o ilgilendirir. Her zaman şimdide yaşamayı başarabilirsen mutlu bir insan olursun."
Sayfa 106Kitabı okudu
İster hayatımız, ister ekin tarlalarımız olsun, sahip olduğumuz şeyleri yitirmekten korkarız. Ama hayat hikayemiz ile dünya tarihinin aynı EL tarafından yazılmış olduğunu anladığımız zaman, bunu anlar anlamaz, korku uçup gider."
Bütün bir yıl, bir düşü gerçekleştirmek için çalışmıştı, ama bu düş, her dakika, giderek önemini yitiriyordu. Belki de gerçekte böyle bir düşü yoktu .