Gülcan Sönmez
@Guldeste
Türk Dili ve Edebiyatı
Not defterim
Kocaeli Üniversitesi
İstanbul
7 okur puanı
Mart 2017 tarihinde katıldı
Cümle alem yoğiken Ol var idi
Yaratılmıştan gani cebbar idi
İnsan; sevgi, özgürlük ve adaletin hüküm sürdüğü bir dünyayı düşlemekten hiçbir zaman vazgeçemez. Ama böyle bir ortamı bir türlü bulamadığı için, toplumsal yaşantının yanı sıra, bu özlemlerini tatmin etmeye yarayan bir kurumu, yani dini oluşturmuştur. Din; insana teselli, cesaret ve umut verir. Ayrıca onu hayatta, dünyaya bağlı ve ayakta tutacak birtakım hayaller kurmasını da sağlar.
..oysa günümüz kültürü içinde, gerek psikolojik ve gerekse de gerçek dinsel bir açıdan, Tanrı’ya inanmak ile inanmamak arasında temel bir farklılık yoktur. Asıl önemli olan insanın hayatını nasıl ve hangi esaslara göre yaşadığıdır.
Okur Takip Önerileri
Ruh çözümsel tedavi, hastayı, belli bir hazza kısa sürede ve dolaysız ulaşmak için çaba harcamaktan vazgeçirmek gibi bir ödevle hep karşı karşıya bulur kendini. Gerçekte hastanın tümüyle bir hazdan el çekmesi isteniyor değildir, zaten böyle bir şey kimseden beklenemez; dinler bile dünya nimetlerine sırt çevirmeleri yolunda müminlerine yönelttiği isteği, öbür dünyada bu dünyadakiyle kıyaslanamayacak kadar büyük ve üstün bir hazzın kendilerine bağışlayacağı söz verisine dayandırır.
…insan, kendi kendisinin hedefi ve amacı olabilmek için, önce kendisini bilmek ve kendisi olmak kararını almalıdır.
Bir insanı anlamak, onun her hareketini doğrulamak demek değildir. Bir insanı anlamak, onu koşulları içinde değerlendirmektir.
Genç Hugo, münzevi bir dinleyici olduğunu söyler: ” esrarlı bir ses yükselir içimden, dışımdan esrarlı bir ses gelir. Kimin sesi bu, ne söyler bilmem.” Şairin duyduğu bu ses ilhamın sesidir; ilhamın, yani dehanın. Bu cezbe Lamartine’nin de yabancısı değildir: “ Mucizelerini terennüm edeyim diye, ikinci bir ses verdin bana Tanrım. Duyduğumuz seslerden daha saf, rüzgarlardan, dalgalardan, ormanlardan daha heybetli. İsrail nebilerinin soluğu bu. Ölümlü dünyanın hay-u huyunu musikiye kalbeden deruni ses.”
İnsanları eskisi kadar sevmemek. İnsanları ve eşyayı. Galiba ölmek de bu.
Düşünce şüpheyle başlar.Düşünce, tezatlarıyla bütündür.Zıt fikirlere kulaklarımızı tıkamak, kendimizi hataya mahkum etmek değil midir?
Ezeli hükme göre kainatın bütün zerreleri çift çifttir ve her cüz’ü kendi çiftine aşıktır.
Mevlana
Hâlâ mütehayyilim sadânın
Gönlümde kalan akislerinden.
Yahya Kemal
Yüksel ki yerin bu yer değildir
Dünyaya geliş hüner değildir
Namık Kemal
Bu gözümden bakan nedir ?
...Gören göz değil, düşüncedir. Gözleri kör olan bir insan da düşünür, başka hassaları yahut sadece mücerret tefekkür yolu ile birçok hakikati keşfedebilir..
