Kimsenin konuşmadığı bir dil gibiyim
Kimsenin inanmadığı bir deli
Yazarın bile okumadığı bir kitap
Hiç çalmayan bir şarkı
Hiç vatandaşı olmayan bi ülke
Konuşamayan bi dilsiz gibiyim…
Tüm bu kalabalık içersinde varım ama yokum.
Toprağın beyazla sarmaş dolaş olduğu bir kış günü,gecenin sabaha en yakın vaktinde, yediğim o ayazdan sonra buz tutan kalbim duracak ve ben sevdandan öleceğim. Ve senin ne yağan kardan ne yağan yağmurdan nede soğuk esen rüzgardan haberin olmayacak. Kalbimin çığlığını,acımı ve gidişimi duyamıyacaksın… Çünkü ben,senin başka bi dünya için çiçekli fistanlar hazırlayıp yolculuk yaptığın o gün öleceğim…
Senin güzel, ışıltılı hayatında değişen bişey olmicak… ölümüm sana hiç bir zararı olmayacak… bu beni teselli ediyor, ama kim… doğum günlerinde sana kim beyaz güller gönderecek şimdi ?