İlk romanımdan...Tezliklə...
O, çəkirdi. Xəyallarının qadınını yox, həyatının qadınını.
Amma,
Həyatının qadınını xəyallarında yaşatmaq üçün o, çəkirdi.
Gecə-gündüz bilmədən çəkirdi. Hər kəsdən uzaqlaşıb, sadəcə kiçik iş otağına sığınaraq çəkirdi. Məhəbbətinin bitib-tükənməyən enerjisindən yuxusuzluq, aclıq, əsəb gərginliyi heç nə ona mane ola bilmirdi. Sanki, boyalar bir vasitə idi, o ürəyinin qanı ilə çəkirdi. Titrəyən əllərində fırçası rəqs edirmiş kimi canlanırdı. Qaşlar, gözlər, dodaqlar, qulaqlar, burun, çənə, sol yanağındakı kiçik xal, hətta saç tellərinə kimi hər şey ideal və az da olsa ona layiq olmalı idi. Görənlər o döndü deyə biləcək qədər ikinci onu çəkməyə çalışırdı və bunu özünə müqəddəs borc bilirdi. Nə bilmək olar bəlkə də tarix Mona Lizadan sonra ikinci belə əsər görməmişdi və görməsi də mümkün olmayacaqdı.
İtirilmiş çox şey olsa da, qazanılacaq bir tək şey ola bilərdi: Onun portreti.
Bacaracaqdımı?
Mayasını sevgidən alan hər şey sevilməyə layiq deyilmi? İnanılmazları gərçəkləşdirən yeganə amil sevgi deyilmi?
Habil Yaşar
Facebook: Habil Yashar Yazar
İnstagram: habil.yashar.yazar.official
Youtube: Habil Yashar Yazar
Twitter: habil__yashar
Linkedin: Habil Yashar Yazar
TikTok: habilyashar.yazar
Telegram: Habil Yashar Yazar
1000kitap: Habil_Yashar
Wattpad: Habil Yashar Yazar
habilyasharhy@gmail.com