Okuduğum hiçbir Stefan Zweig kitabından sıkılarak ya da mutsuz ayrılmadım bu kitapta tıpkı diğer eserleri gibi tek solukta biten, 18 yaşında tıp eğitimi kazanmış bir gencin öyküsünü anlatıyor. Ancak anlatırken de sizi o hayatın içinde hissettiriyor. Berger'in çektiği yalnızlığı, kalabalığın içinde tek kelime edecek insan bulamayışını iliklerime kadar hissettim. Üniversite 1. sınıfa ne hayallerle gidip tıpkı Berger gibi hayal kırıklığına uğradığım o zamanları en ince ayrıntısına kadar hatırlattı bu eser bana. Sırf Berger'in konuşma duymak için insanların peşine takılışı, benim ağzım açılsın diye dersten sonra hemen annemi aramam... Hayatın içinden bir parçayı kopartıp kitabın içine ustalıkla yerleştirmiş Zweig.Yalnızlık duygusunu.Ve tabii ki bu karanlığın son bulduğu aydınlığa çıkılan bir an var kitapta tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi ben hayatı bu kadar ustalıkla anlatmış olmasına hayran kaldım. Kitapta beni sinirlendiren tek bir nokta oldu duygusal boşluktaki Berger'in 13 yaşındaki bir kız çocuğuna masumane de olsa his beslemesi. Pedofili nerede olursa olursun sinirden dişlerimizi sıkmaya yetiyor.
