" Kalabalık beni sahiden sıktı . Ben ikide birde böyle oluyorum , bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum , bazen da hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum . Bu nefret filan değil. İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile . Sadece bir yalnızlık ihtiyacı . Öyle günlerim oluyor ki , etrafımda küçük bir hareket , en hafif bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum . Bütün bu beynimde geçenleri teker teker , uzun uzun anlatacak birini . O zaman nasıl hazin bir hal aldığımı tasvir edemezsiniz ."