Tabiatımda manasız denilecek kadar ileri giden bir çekingenlik vardı ki, çok kere etrafım tarafından yanlış anlaşılmama, aptal yerine konmama sebep olur ve beni üzerdi. Hiçbir şey beni, hakkımdaki bir kanaati düzeltmek mecburiyeti kadar korkutmazdı.
İnsan tefecinin borç vermesi gibi mi iyilik yapar? İyilik sırf iyilik olsun diye yapılmaz mı? Asalet bunu gerektirir! Aynı zamanda insanları nankör konumuna düşürecekseniz hiç iyilik yapmayın, çünkü o zaman amansız düşmanlarınız olurlar.