Sabitlenmiş gönderi
Boş yere hayallere kapılıp, şu insan denen yaratığa bel bağlamamalıydım. Çünkü, yüzyıllardır çözülemeyen acayip bir bilmeceydi insan. Derinlerden daha derin bir sırdı ya da, ucu bucağı olmayan, içi pisliklerle, içi eşsiz güzelliklerle dolu, alabildiğine karanlık ve karmakarışık bir evrendi. Öyle ki, onca kafa patlamasına rağmen, binlerce yıldan bu yana kendisi bile çözemiyordu kendisini.
“Mutlulukta ve mutsuzlukta, gecede ve gündüzde, karada ve denizde, hayatta ve ölümde beraberiz, bilesin.”
Sayfa 162 - Can yayınlarıKitabı okudu
“Ama her acıya alışmayı öğrenmişimdir ben.”
Sayfa 146 - Can yayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“Günler nasıl da geçiyor.
Hayat kısa. Yalnızlık zor.”
Sayfa 135 - Can yayınlarıKitabı okudu
“Şiirdir kişiyi kurtaran bu karanlık, bu yalnızlıkla, berbatlıklarla dolu evrende. Bir de sevgiler kurtarabilir…”
Sayfa 133 - Can yayınlarıKitabı okudu
Bir kitap okudu
192 syf.
8/10 puan verdi
“Biz gözyaşımızı gizleyen insanlarız
Biz kahkahamızı da gizleriz
Biz koşuyu kaybettikten sonra da koşan atlarız.
Seni seviyorum.”
Sayfa 97 - Can yayınlarıKitabı okudu
“Arkadaşlara rastlıyorum. Selamlaşıyoruz. İstanbul bir özlem halinde masmavi akıyor içimde, seninle karışık.”
Sayfa 112 - Can yayınlarıKitabı okudu
“Hayat bu, zaman olayları geride bırakıyor, örtüyor.”
Sayfa 91 - Can yayınlarıKitabı okudu
“Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz.”
Sayfa 81 - Can yayınlarıKitabı okudu
Sana rastladığım gün susuzdum, yalnızdım
Bir çırpıda içtim gözlerini.
Sayfa 41 - Can yayınlarıKitabı okudu
Düşünüyorum da aşk sözcüğünü de biraz eksik buluyorum şu senlen ben arasındaki ilişkiye. Daha büyük, daha sağlam bu bizimki. Aşk onun içinde sadece bir kısım galiba. Ötesinde aşkla birlikte, ama yer yer, zaman zaman onu aşan başka duygular, başka esriklikler, başka baş dönmeleri de var bizde. Seni seviyorum; ve senin için her şeyim. Beni seviyorsun; ve benim için her şeysin. Bir insan için şu kısa hayatta bundan daha büyük ne olabilir ki. Acaba Mecnun Leyla'yı elde edip onunla evlenseydi, Ferhat Şirin'e kavuşsaydı, aradan bu kadar yıl geçtikten sonra bizim birbirimize olduğumuz gibi tutkun olabilir miydi? Yangın olabilir miydi? Sen ne dersin buna?
Sayfa 37 - Can yayınlarıKitabı okudu
Ben sözler karşısında renk vermem, ama içime atarım onları. N'olur, zulmetme bana. Biz sadece birleşmiş değil, aynı zamanda kaynaşmış, hali hamur olmuş, üç olmuş, göz olmuş kimseleriz. Sen ve ben yok. Sen-ben var. Bil bunu. Aslında bilirsin de bunu. N'olur! Ha?..
Sayfa 27 - Can yayınlarıKitabı okudu
Kahvenin önünden otomobiller geçiyor. Bir tane de at arabası. Seni düşününce o atı da seviyorum. Çay içiyorum. Artık ıhlamur içeceğim. Ne yumuşak, çağrışımlı, bağışçı, düşçül şeydir ıhlamur. Evimizin önünde bir ıhlamur ağacı olsun. Sen saksıda da yetiştirebilirsin ıhlamuru. Gece yatakta Memo'yla hep seni konuştuk. Susunca seni sustuk. Uyuyunca seni uyuduk.
Sayfa 23 - Can yayınlarıKitabı okudu
Gerçeklik, insana her şeyden önce gereken oksijendir. Ama hiçkimse gerçekliğe her seferinde birkaç dakikadan uzun bir süre dayanamaz. Gerçekliğe tahammül ettiğimizi sık sık söylesek de aslında gerçeklikten soyutlanmaktayız. Gören gözler için gerçeklik dayanılmazdır. Zorla içeriye girer hem ihtiras hem de ızdırap olur.