Sonra döndü Adem’e, aklına bir şey gelmişti. Bana, dedi, bir isim ver, varlığım olsun. Durdu, aklından yeni bir şey geçti. Bana, dedi, sen isim ver, varlığım senin olsun.
Özellikle zorunlu göç edenlerin, kaçar gibi gidenlerin, arkasına bakmaya vakti olmayanların eşyası yoktur. Eşyaların yükleneceği tüm anlamları ve anıları kendi hafızalarında taşımaları gerekir. Geçmişleriyle yeniden bağ kurmalarını sağlayacak nesnelerden yoksundurlar. Belki de en büyük yoksulluktur bu.