Ve o zaman başladı.
İşte yine bir şey var.
Bakıyordum sana.
Şimdi birşeysin benim için..
Varsın.
Fakat bocalıyordum.
Gizlice düşündüğüm, farkedilmesinden korktuğum hakikat sen miydin,
yoksa ben, hatırasızlığı, boşluğu, en ucuz şekilde, sırtımdan
korkakça, hiç bir teşebbüste bulunmadan birden bire atmak için
yine hayal mi kuruyordum.
Dedim ya işte, bocalıyorum.
Yeniden yaşamaya başlamak kolay mı?