Kendi öz yurdumda ben miyim garip?
Beni bir köşeye atan utansın
Eğilmiyor diye,kurdu hor görüp,
İti el üstünde tutan utansın! ..
Oğlumuz sokağa itiliyorken,
Ve kanına zehir katılıyorken
Yolda kızlarımız satılıyorken
Yatağında rahat yatan utansın! ..
Ne canım mühimdi,ne de rahatım
Ne kanım kıymetli,ne de hayatım
Ne bedelim vardı,ne de fiyatım
Beni üç kuruşa satan utansın! ..
Ben asiydim,ıslah edemezlerdi
Kurtların üstüne gidemezlerdi
Böyle koyun gibi güdemezlerdi
Beni bu sürüye katan utansın! ..
Namusumuza el uzatan varsa,
Böyle durur muyduk,dünyalar dursa
Şu bayrak yerlerde çiğneniyorsa
Ayağa kalkmayan vatan utansın
“Bu devri yıkmayan vatan utansın! ..”
Ali Kınık
Ah ah bu düşünceye kim şimdi hayatında yer veriyor çok az az kelimesi yetersiz kalıyor. Herkes mideye nefise çalışıyor kuşu geç öz be öz annesine babasına bile bakmıyor adam hihh
"hangi ümide sarılsam elimde kalıyor,neyi seversem ölüyor.işte üç sene evvel bir sonbahar akşamıyla beraber ölen genç kızlık rüyalarım,kendi küçüklerim, Munise,onun arkasından belki kalbimin öksüzlüğünü avuturlar diye ümit ettiğim talebelerim.yavrularını tehlikede gören bir ana kuş misali üstüne titrediğim bu şeyler,sonbahar yaprakları gibi birer birer sararıyor, dökülüyor.daha yirmi üç yaşıma girmedim;yüzümden,vücüdumdan çocukluğun izleri silinmedi;halbuki gönlüm,baştan başa bütün sevdiklerimin ölüleriyle dolu."