Anılar arşivden bir bir çıkıyor, beynime aynı anda hücum ediyor ve beraberinde gözyaşlarıma göz pınarlarımın kenarlarına kadar eşlik ediyordum. Bir de hatırlamak güzel, derler. Değil. Aksine Cervantes’in dediği gibi, “ Ah hafıza, huzurumun baş düşmanı.”