AFFET BİZİ LAMBA
Öyle sarmaş dolaş olduk,
O kadar geçtik kendimizden
Lâmbayı söndürmeyi unutmuşuz,
Perdeleri çekmeyi de.
Meğersem sabah olmuş;
Gün pencereden bizi gözetler.
Cânım geceye veda etmek lazım:
Günün gösterdiği yoldan gitmek lazım.
Affet bizi lâmba,
Seni buralara kadar sürükledikse,
Geceki sarhoşluğumuza bağışla.
Vakitken dönsen memleketine;
Tutsak biz de her günkü yolumuzu.
Haydi uğurlar olsun.
Gecemiz sana emanet.
“Birine söylediğin bir söz, yaptığın bir iyilik uçup gitmiyor ki... Birini güldürdün mü mesela uçup gitmiyor ki... Yanağında izi kalıyor, belki bin yıl...”