“Algernon’a Çiçekler”. Kitabı bugün bitirdim ve bir şeyler yazmak istedim. Bu yazıdan önce inceleme başlığı alıntıda yazdığım diğer yazılarda olduğu gibi bu yazıyı da aslında insanların kitabı almadan önce fikir edinmesi için ya da okuduktan sonra diğer insanların kitap hakkında yorumlarını incelemesi (en azından benim yaptığım genellikle bu) için değil kendim için yazıyorum. Herkese açık bir platformda bunu yapmak doğru mu bilmiyorum ama yine de paylaşmak istedim.
Bu kitabı okuyanlar bana katılacaktır ki hem kitap hakkında söylenecek çok şey varmış gibi hem de aslında o kadar da çok şey yokmuş gibi hissediyorum. Aslında kitabın başından sonunu tahmin etmek çok zor değil ama yine de duygusal açıdan insanın içine dokunuyor. En azından kendim için diyebilirim ki uzun zamandır beni böyle etkileyen bir kitap okumamıştım. İç acıtan, hüzünlü ve ilginç bir kitaptı. Özellikle son sayfaları beni çok etkiledi. Tüm bu duyguların yanı sıra kitap bazı şeyleri de sorgulamama neden oldu. Mesela, cahillik gerçekten mutluluk mudur? Bir insan hiçbir şeyin farkında olmadan yaşamayı bilinçli bir şekilde yaşamaya tercih edebilir mi (Bu soru tamamen kitapla ilgili olmasa da – sonuçta Charlie için bu tam anlamıyla bir seçim sayılmaz – düşünmeden edemedim.)? Tüm bu süreci yaşamak bu sona değer mi? Ve daha birçok soru zihnimden aktı geçti. Daha önce belirttiğim gibi iç acıtan, hüzünlü ve ilginç bir kitaptı.
Algernon'a Çiçekler
Daniel Keyes
Bu benim ilk incelemem daha doğrusu kitap hakkında görüşlerimi paylaştığım ilk yazım diyebilirim. İnceleme demekten kaçınmamın nedeni kitabı nasıl açıklayacağımı bilememeden kaynaklanıyor.
Kitapla Karşılaşma
Tomris Uyar'ın okuduğum ilk kitabı olan bu kitapla bir kütüphanede karşılaştım. Aradığım bir kitabı raflarda bulamayınca Türk Edebiyatından daha önce okumadığım bir yazarın eserini okumak istedim geçen hafta. Orada gözüme çarptı "İpek ve Bakır". Tomris Uyar'ın yazı dilini de hep merak ederdim ancak daha önce hiç okuma fırsatı bulamamıştım. Kitabın bir kısmını kütüphanenin kafesinde okuduktan sonra kitabı orada bırakarak ayrıldım. Tekrar kütüphaneye gitmeye fırsat bulamayınca kitabı satın alıp geri kalan kısmını da okudum. Kütüphaneden çıktıktan sonra da araştırma yaparken bu kitabın Tomris Uyar'ın ilk öykü kitabı olduğunu öğrendim.
Kitap Hakkında
Kitap hakkındaki görüşüme gelirsek çok fazla öykü okumayan biri de olduğumu belirterek benim için farklı bir öykü anlatımı olduğunu söyleyemeden geçemeyeceğim. Yazar bana göre sıradan sayılabilecek konulara değinmiş ancak yine de tüm öyküler ilgimi çekebilecek şeyler barındırıyor. Bu yüzden de kütüphaneden ayrıldıktan sonra kitabı yarım bırakmak istemeyip kitabı satın aldım ve kitabı bitirdim (bunda benim kitapları yarım bırakmaktan çok hoşlanmamam da etkili olabilir.). Dediğim gibi öykü kitaplarına çok aşina olmadığım için çok kapsamlı bir yorum yapamasam da yazarla tanışmak için güzel bir seçim olduğuna inanıyorum. Yine de eklemeden geçemeyeceğim. Benim okurken bir çırpıda okuduğum bir kitap olmadı.
İpek ve Bakır
Tomris Uyar
