Damla Adam
@Izaldaa
@kitaptanhayallerim
MBA
Giresun- İstanbul
3 Kasım
48 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Bir Bahar Daha
“Zaman su gibi akar” dedi içinden, “keşke yavaşlatabilsem.”
Sayfa 9 - Banliyö YayıneviKitabı okuyor
Mutlu olmak için mutsuzluğa ihtiyacımız var.
Mutlu olmak için mutsuzluğa ihtiyacımız var. Harekete geçmek için durmaya, bir kâbustan uyanmak için derin bir uykuya, sevmek için yalnızlığa ihtiyacımız var. Kavuşmak için ayrılığa.
Sayfa 213 - Doğan KitapKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Babam
En çok onu özlüyorum. Duygular insana neler yapmaz.
Babam her aklıma geldiginde özlemek bir el olup sıkıyor kalbimi. Her insan bir duygu olsa, babam özlemek olurdu.
Sarıldığımda içime çektiğim sigara kokusu olurdu babam.
Her seyi bilen olurdu.
Sayfa 94 - Doğan KitapKitabı okudu
Dış dünya
Artık herkes bu küçük soluk mavi ekranın ardında yaşıyor. Sokakta, vapurda, evde, her yerde, kimse diğerine bakmıyor, kimse diğerini görmüyor, dış dünyada debelenip dış dünyayı umursanmıyor kimse.
Dışarısı korkunç kaosuna rağmen hâlâ baştan çıkarıcı oysa.
Herkes vazgeçmiş gibi birbirinden.
Sayfa 88 - Doğan KitapKitabı okudu
Karadelik
Bir karadeliğin uzağından geçerseniz belki rotanız ona doğru sapar ama içine düşmeyebilirsiniz. Ama ona çok yakınsanız sarmal bir rota izleyerek içine düşebilirsiniz. Böyle iki sonucu birbirinden ayıran kritik mesafe, olay ufkudur. Olay ufkunun içindeki her sey, ışık bile karadeliğe düşmeye mahkûmdur.
Sayfa 82 - Doğan KitapKitabı okudu
İnsan
Ama işte insan garip bir varlık. Öleyim istiyor ölmüyor, yaşamak istiyor, yaşayamıyor.
Sayfa 78 - Doğan KitapKitabı okudu
Ah entropi!
Çıkan her seste, ufalanan, dağılan, yırtılan her şeysde içimdeki şiddete hayran kalıyorum. Her parçayı ne kadar çok kez yırtsam, kessem, un ufak etsem de yok olmuyordu.
Ama bir daha asla eskisi gibi olamayacaklardı.
Kimse onlar yırtılmamış, kesilmemiş, un ufak edilmemiş gibi bir araya getiremezdi işte!
Ben bir daha asla eskisi gibi olmayacaktım.
Çünkü her şey dağılmaya, parçalara ayrılmaya, kırılmaya, eskimeye, çürümeye, bir daha asla olduğu gibi olamamaya mahkûmdu. Ah entropi! Kim bir araya getirebilirdi ki beni?
Sayfa 71 - Doğan KitapKitabı okudu
Kendimi bulduğum yer!
Kendimi bulduğum yer, bulmayı umduğum yer değil. Yine de hayattayım.
Sayfa 67 - Doğan KitapKitabı okudu
Kaybettin
Sadece kendi hayatını değil, bir şehri, bir ülkeyi de kaybettin sen.
Sayfa 63 - Doğan KitapKitabı okudu
İstiklal’e ne olmus?
Mazisini kaybetmiş bir hayalet gibi yürüyorum caddede boydan boya. Korkunç bir yürek sıkıntısı. Gençlik hayalim İstiklal’e ne olmus? Vitrinlerde burma kadayıflar. Tarihi hacı bilmem ne tatlıcısı yazıyor. Yalana bak.
Sayfa 63 - Doğan KitapKitabı okudu
En çok gözlerini seviyorum.
En çok gözlerini seviyorum. O güzelim kahverengi gözlerini. Kalın kaşlarının altında hep bana bakan. Öyle güzel bakıyor ki bazen, içim eriyor. O bana bakmayınca, o beni görmeyince yok gibi oluyorum. Hep baksın, hep görsün istiyorum.
Sayfa 53 - Doğan KitapKitabı okudu
O'nun kadar ölü pişmanlığım
Yalnızlığa alışık olduğumu sanıyordum. Ama işte yalnızlık da çeşit çeşit, insanlar gibi. O artık yok. O'nun olmadığı bir dünyadayım.
O'nu öldürdüğümde sevdiğim adamı da öldürdüm. Kimsesiz, çaresiz, düşüyor kalbime bu gerçek.
O bir zamanlar sevdiğim, beni seven adam, şimdi yok. Beni seven kimse yok artık yeryüzünde. Nereye gitsem, ne yapsam, yok. İçimi yokluyorum. Ağır basan ne? Pişmanlığa benzer bir duygu arıyorum.
Neredeyse O'nun kadar ölü pişmanlığım.
Sayfa 50 - Doğan KitapKitabı okudu