Jalə Əliyeva
@Jaleliyeva
6 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Her şeye rağmen, anne babalarımıza ve onların ebeveynine ya da onların yerindeki kişilere - bize ettikleri muamele saf eziyet olsa dahi - bir minnet borcu duymamız gayet normaldir. Anladığımız kadarıyla bu duygu, ahlakın vazgeçilmez bir parçasıdır. Ancak samimi duygularımızı ve kendi hakikatimizi, taşsız bir mezara gömmemize sebep olan bir ahlak türüdür bu. Ağır hastalıklar, erken yaşta ölüm ve intihar aslında gerçek hayatlarımızı boğsalarda ahlak dediyimiz kurallara boyun eğmemizin mantıklı sonuçlarıdır. Hayatın kendisi yerine, bu kuralları yüceltmeye devam etdiğimiz sürece, dünyanın her yerinde durum böyle olmayı sürdürecekrir. Beden, böylesi bir muameleye isyan eder, ancak onun konuştuğu tek dil, hastalık dilidir. Çocukluktaki gerçek duyguların reddedildiği fark edilmedikce de nadiren anlaşılan bir dildir bu.
Sayfa 61Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Jalə Əliyeva tekrar paylaştı.
Bana bir şey verdiğinde,
sana kabulümü sunuyorum.
Benden bir şey aldığında,
çok şey verdiğini
hissediyorum.
Sayfa 21
Jalə Əliyeva tekrar paylaştı.
Hayatımızdaki insanlar, başkalarının ricalarını yerine getirmedikleri için ne kadar suçlanmış, cezalandırılmış veya suçluluk duymaya zorlanmışlarsa, bu "yük"ü bundan sonraki tüm ilişkilerine taşıma ve her ricayı talep olarak algılama olasılıkları o kadar yüksektir.
Jalə Əliyeva tekrar paylaştı.
Başka bir biçimde yaşayabileceğini düşünmeye cesaret edemiyorsun: Koyun gibi güdülmek yerine özgür yaşamak, taktikler uygulamak yerine açık davranmak, bir hırsız gibi gecenin karanlığında sevmek yerine açık açık sevebilmek düşüncelerine yer vermiyorsun kafanda. Kendini küçümsüyorsun, Küçük Adam.
Yetişkinlerin tersine, işkence gören çocuklar, utandıkları için kendilerine yapılanları anlatmaz. Bilinçli bellek bu ıstırapları unutmayı başarabilir belki, acılar da bastırılabilir ama bedenin hafızası en ufak ayrıntıyı bile saklayacak ve yetişkin insanın davranışları bunları dışavuracaktır.
Sayfa 74Kitabı okudu
Peki, o gerçekte kimdi? Bunu hiçkimse bilmiyor. En az bilense hiç kuşkusuz kendisi. Bunu bilmesi için içindeki boşluğa bakması gerekirdi, oysa bunu yapmamak için ömrü boyunca tüm maharetini kullanarak bundan kaçındı.
Sayfa 71Kitabı okudu
Gülmek hiç kuşku yok ki sağlıklıdır ama sadece gülmeyi gerektirecek bir durum olduğunda. İnsanın kendi acılarına gülmesi, acılarla baş etmenin, hazine sandığının yanından hiç bir şey görmeden yürüyüb geçmemize neden olan bir yoludur.
Sayfa 92Kitabı okudu
Jalə Əliyeva tekrar paylaştı.
Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının...
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.
Sayfa 81
Çocukluğunda kendini ifade edemeyen insanların trajedisi, farkına varmadan ileride de ikili bir yaşam sürmeleridir. Bu insanlar çocukluklarında yanlış bir ben imajı yaratırken, bastırılmış duygu ve ihtiyaçlarının hapisteymiş gibi kilit altında tutulduğu başka bir benlikleri olduğunu bilmezler. Çünkü onlar çektikleri sıkıntıyı kavramalarına yardımcı olacak, içinde bulundukları cezaevini olduğu gibi gösterecek, o cezaevinden çıkmalarını sağlayacak, duygularını ve gerçek ihtiyaçlarını dile getirmelerini destekleyecek hiç kimseye rastlamamışlardır.
Sayfa 70Kitabı okudu