Ayşe Nur (@Karakusaysenur) Kitap Yorumları ve İncelemeleri

Garip hissettirdi. Okurken akıp giden, o akıntıya beni de alan kitaptı. Akıntının sonu geçmişimdi. Hiçbir duyguyu abartmamış yazarımız. Ama bunları yaşayıp ne kadar ağır geldiğini bilenlerin yüreğine bir taş gibi oturacağından şüphem yok tabii. Babaların ortak sessizlikleri... Hastanelerde kalmak istemeyip sürekli çıkması bana yatalak kalan dedemi hatırlattı. Artık bilinci gidip gelmeye başladığında bile eve girdiğimde beni sesimden tanımalarını tekrar tekrar yaşadım. Hastanede bölümden bölüme koşturdukları, geceleri soğukta bahçede konuştukları bölümlerde kendimi yine Malatya'da hissettim. Daha iki aylık çocuğunu kucağına alamayan teyzem için aslında yapılması gereken daha ne kadar çok şey vardı. Kasabadaki evi her anlattığında aslında en huzurlu günlerimi çocukluğumda yaşadığımı bir kez daha fark ettim. Ben yine o köy evinde, yine o damda, güneşin batışında dedemle sohbet eden 5 yaşındaki Ayşe Nur olsam gerçekten huzuru bulurdum. Evin önündeki erik dallarının kesilmesi benim için bir nevi babaannemin evinin ellerimizin arasından kayıp gitmesi gibiydi. Dile kolay her torun o evde büyüdü. Her torun o evin bahçesinde salıncakta uyudu. Ama bir gün babaannem öldü ve eve başkaları gelip oturdu. Hani bir nevi bizim anılarımızın üstüne. Velhasıl hep geçmişe gitmek istedim. Geçmişte kalmak istedim.

Kuşlar Yasına GiderHasan Ali Toptaş · Everest Yayınları · 201919,9bin okunma