Mustafa karaman
@Karaman84
Güvenlik görevlisi
Kahramanmaraş
GÖKSUN
7 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Aşk; aklın kalbi “ne hali varsa görsün” e terk etmesiydi
Aslında aşkın”ne olmadığını anlamak içindi aşık olmalar
Her kavuşma, ayrılığın gelip çatacağı güne ilk adımı atmaktı
Karşılıklı sevmeler, bir sonun başlangıcına doğru hızla yol almaktı
Sözün doğrusunu söylemişti sözün hamuş bekçisi
Ne de olsa aşk, kavuşamamaktı…
Aşka ihtiyaç duyduğundan mı canımı kırdın?
Yerlere saçılmış bir can kırığıyım şimdi
Dokunmaya kalkma sakın!
Ellerin kesilir
Beni kanatırsın
Öyle bir gidişle git ki
Rüzgârın süpürsün can kırıklarımı
Bir aşkın tek bilinmeyeni sendin
Bu kadar mı sıkıldın gizlendiğin öznelerden?
İçimde sana ait kelimelerin katilisin!
Yanağımda parmak izlerin duruyor
Canına kastedecek bir aşkın var mıydı diye soruluyor
Adını anmamak adına susuyorum
En azı dişlerimle ismini ısırıyorum
En çok da adına kan susuyorum
Artık kalbim attıkça seni topluyor damarlarımdan
Gözlerim yaşlarını tutup bebeği gibi bakıyor
Dört mevsim yağmur içti bedenim kokundan arınmak için
Başaklar koyuveriyor kendini hıçkırıyorken bulutlar
Senden ummadığımdan intihar ediyor umutlarım
Saçların gibi dağıttığın beni tel tel asıyorum
Son isteğimi de yutkunup
Can bildiğime susuyorum
Canıma susuyorum
Bakarsın atar tepemin tası!
Bi telefon açarım sana
'Bırak tası tarağı gidiyoruz' derim
Ne mesaisi kalır saatlerin
Ne de başı sonu haftanın
Eni sonu ölümlüyüz der
Bize ayrılan süreyi yaşarız dolu dolu
Gün biter, gün gelir mahşerde dikiliriz
'Hesaplar benden' derim ve sığınırız rahmete
Pek bir sermayemiz olmaz da kulluk yana
Halimiz Allah'ın kanaat notuna kalır
Bir de bakmışsın ki emir buyrulmuş ikimize
"Tutuşun elele, hadi Cennet'e" diye
Nedeni sen olursun
Neden olmasın.
HAY kitab
Okur Takip Önerileri
RUMUM SANA EMANET
Köklerimizden koparılıp saksılarda nefes almaya mahkûm edilmiş varlıklarız. Bu toprak bize az geliyor. Nefes alamayışımız da işte bundan
HAY KİTAN
Mustafa karaman tekrar paylaştı.
Aslında biz bu yaşamın güzel olduğunu düşünmüyorduk bile artık; o kadar alışmıştık ki, yaşayıp gidiyorduk işte.
Sayfa 8 - Doğan KitapKitabı okudu
1000Kitap'a katıldı.