Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Kevser
Kevser
@Kevseroguz
Ormanlar yanıyorken çiçek koklayarak mutlu olmak…
Çocukları ürkütülmüş bir dünyanın denizi Mavi olsa ne yazar, olmasa ne...
1003 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Aşıklar Bayramı
Tarifsiz duygular içinde harmanlanıyorum. Gözlerim yaşlı, kafam karışık. Yusuf'un da hissettiği gibi konuşamıyorum. Ağzımın içinde kupkuru bir dil değil herşeyi öğüten ağır bir değirmen taşı taşıyorum. Ne kadar çabalarsam çabalayayım, o taş ne gırtlağımdan aşağı iniyor ne de ağzımdan dışarı çıkabiliyor.
Kitabın son sayfalarını okurken bitsin
Son Nefeste Aşk
"Çünkü sevmek, hep el ele diz dize olmak değildi. Yollar ve yıllar, engeller, acılar ne düzeyde olursa olsun, tüm bunların ortasında o yüreğin bu sıcaklıkta atabilmesiydi. Aşkın ilk kanununun ilk maddesi buydu."kitapta altını çizdiğim bir çok yer oldu. bu da onlardan biriydi. Özlem ve onurun aşkını iliklerime kadar hissettim. Onlarla güldüm, onlarla ağladım onlarla Karadenizin yeşilini Adana şalgamını, İzmir'i , Antep'i her yeri karış karış gezdim. Onların söylediği şarkılara eşlik ettim. Ahh Özlem sayende şunu öğrendim. Ertelemeyeceksin ve gizlemeyeceksin yüreğinden geçen aklına düşmüşse hakkını verip yapacaksın. Yapamazsan bile en azından deneyeceksin. Hayatta her erteleme bir keşke yaratır. Keşke senin aşkın da böyle bitmeseydi. Bu arada kitapta sadece aşk yok. Yılmaz hocam günümüzde ki bir çok toplumsal sorunu da kitaba harmanlanmış. Betimlemeler o kadar güzeldi ki kitabın içinden çıkamadım. Son sayfalar bitsin istemedim. Kaleminize ve yüreğinize sağlık. Kitabı imzalarken yazdığınız notun güzelliğine de değinmeden geçemeyeceğim.(Sen gidenlere bakma kalabilmekti asıl mesele ama onlarda o yürek yoktu) İyi ki tanımışım sizi.
Taş ve Gölge
“Gece, sessizlik değil damıtılmış ses demekti. Gündüz bütün sesler birbirine karışıp gürültüye dönerken, gece her ses kendi sadeliğiyle belirirdi. Çocukluğun şarkıları, ruhların iniltileri, baykuşun ötüşü. Gündüzün karmaşasında bunlar anlaşılmazdı. Acılar, özlemler de öyle. İnsan geceleyin kendisiyle yalnız kaldığında hissederdi saf sızıyı... Gündüz o yükleri taşımak kolay, insan gerçekten yalnız olduğuna geceleri inanabilirdi.” (sayfa 11)
Öncelikle şunu söylemeliyim ki kesinlikle Burhan Sönmez kitapları,özellikle Taş ve Gölge daha çok okurla buluşmayı hakeden bir kitap.Okurken bitmesini istemediğim yavaş yavaş okuduğum nadir kitaplardan biri oldu...
Avdo; köksüzlüğü, kimliksizliği, kimsesizliği ile yaşama tutunurken arka planda ülkenin yakın tarihini de okuyoruz:Dersim Harekatı, II.Dünya Savaşı, Adnan Menderes Dönemi, Deniz Gezmiş'in idamı, Madımak Katliamı,80 darbesi, Aleviler,Süryaniler, Sünniler, Rumlar, Ermenileri ve tabii ki insanlığın yüzyıllardır vazgeçemediği aşk...
Burhan Sönmez, bizi öyle bir gezintiye çıkarıyor, öyle bir bellek tazeletiyor ki, diline hayran kalmamak elde değil.
Sadece, yersiz, yurtsuz, anasız, babasız, öksüz Avdo'nun yürek burkan hikâyesini okumadım Taş ve Gölge'de... Okurken diyar diyar gezdim. Farklı mekanlarda, zamanlar arası yolculuk yapmamızı sağlıyor. Çok katmanlı, ustaca bir kurguyla yazılmış bir kitap. çok keyif alarak okudum... Okurunun bol olmasını diliyorum...
Okur Takip Önerileri
Ince Memed 1
Yaşar Kemal, o kadar gerçekçi, o kadar romantik bir karakter yaratmış ki, okuyan bir çok kişinin keşke İnce Memed gerçek bir karakter olsaydı dediğine eminim. Çukurova, Toroslar, Anadolu'daki yaşam tarzı bu kadar mı gerçekçi anlatılır. Bir an bile kopamıyorsunuz hikayeden saniyesi saniyesine yaşıyorsunuz.
Bir bakmışsınız İnce Memed Abdi Ağa'ya baş kaldırıyor, Süleyman Emmi oluyor evinizin kapısını açıyorsunuz, babacan bir tavır sergiliyor ve sahip çıkıyorsunuz bir çocuğun baş kaldırışına.
bazen çakırdikeni olan tarlada çift sürüyorsunuz ve ayağınızda o dikenliğin acısını hissediyor, bazen oluyor torosların o gece ayazı sizi üşütüp, sarı sıcağı sizi yakıyor...
Bazen Mustafa oluyor da İnce Memed ile kasabaya gidiyor ve orada kimsenin kimseye mahsülünü vermek zorunda olmadığını ve herkesin malının kendine ait olduğunu, ağa diye bir kavramın olmadığını öğreniyor ve kendi içinizde bunun muhasebesini yapıyorsunuz....
ve bir gün sevdiğinizi alan Ağayı karşınıza alıyor ve ağasız yerlerde var Hatce diyorsunuz da elinden tutup kaçıyorsunuz...
aslında siz İnce Memed oluyorsunuz, o da siz oluyor.... dahasını anlatmaya gerek yok bence....
Halkı sömüren,diktatör Abdi Ağalar hep vardı ve var olmaya devam edecekler. belki mahsülün dörtte üçünü almayacaklar ama sizi sömürmeye devam edecekler. Onlara karşı içimizdeki İnce Memedleri susturmamalıyız... Hiç tereddüt etmeden okuyabilirsiniz ve hatta okumalısınız diyorum ben. daha ilk kitapta böyle hissetmeye başlıyorsunuz....
Kimse, görmek istemeyenler kadar kör değildir
Zamanla herkesin kör olduğu bir dünya düşünün. Bu fikir bile başlıbaşına kitabı okumanız için yeterli aslında. Anlatış tarzına, hikayeye girişe hayran kaldım. Körlüğün salgın gibi tüm dünyada yayılması, bunun üzerine atılan adımlar, insanoğlunun bu değişime de alışması, hayatta kalma mücadelesi ve kimsenin görmediği bir dünyadaki ahlaki ve etik değerlerin sorgulandığı bir kitap bu. Kesinlikle okuyun, pişman olmayacaksınız.
Hayatla savaşmayı bırak ve yaşama sahip çık!
Bir kitap hem aşkı hem dini hem aileyi hem insanlık tarihini hemde savaşı anlatabilir mi? Zekice yazılmış insanı içine alan bir kitap.. Azra Kohen'in okuduğum aeden, fi,çi, pi, serisinden sonra okuduğum kitabıydı çok akılcı ve aydınlık bir zihni olduğu bu kitapta belli ediyor. Kitapta insanlık tarihine ait birçok bilgi var. Bu açıdan çok doyurucu.
Bir çok cümlenin altını çizdiğim, müzik önerileri eşliğinde güzel bir okuma oldu benim için.
Annelerin ne kadar kıymetli varlıklar olduğunu ve anneye sahip çıkan toplumların uygar medeniyet seviyesine ancak bu koşulda çıkacağının farkına varabilirsiniz.
Tarihin sayfalarında güvenli ve en iyi şekilde araştırılmış , öğrenilmiş, üzerinde çalışılmış bilgilerle Zamanlar arası yolculuk yapabilirsiniz.
Çaba, vazgeçmemek ve ayrıştırmamanın gücünü öğrenebilirsiniz.
Okuyun , yavaş yavaş , içinde yer alan tüm duygu ve bilginin bedeninize inmesine izin verin.
Kitap bittiğinde Biz olmanın gücünü anlamış olacaksınız.
İyi okumalar.
Kırmızı Saçlı Kadın
Bir eleştirmen Orhan Pamuk en iyi romanlarını Nobel ödülü aldıktan sonra yazdı demişti, ben de aynı fikirdeyim. "Aslında yazar olmak istiyordum ama anlatacağım olaylardan sonra mühendis ve müteahhit oldum" diye okuyucuyu meraklandırarak başlıyor güzel hikaye. Kısacık romanın içine o kadar çok konu yerleştirilmiş ki taktir etmemek imkansız. Efsaneler, Doğu-Batı kültürü karşılaştırması, insanın hayatında baba figürü, önemi ve o insana etkileri işlenmiş. Kitapta beğenmediğim tek şey; Kırmızı Saçlı Kadın’ın penceresinden bakılan kısmın kısa olması. Biraz daha uzatılabilirdi. (Pamuk, ‘halk tabiriyle’ yangından mal kaçırırcasına aceleyle bitirmiş gibi.) Ama ilginç ve çarpıcı bir konuyla karşımıza çıkan bu Orhan Pamuk klasiğini bence okumalısınız.
Bir insanın inandığı değerleri yok ederseniz, o insanıda yok edersiniz.
Cengiz Aytmatov'la beyaz gemi kitabı sayesinde tanıştım. Etkileyici bir kalemi olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Vermek istediği mesajları öyle güzel yerleştirmiş ki satır aralarına.. Ve beyaz gemi bende büyük bir yer açtı kendine.
Eğer bu kitabı tek kelime ile ifade etmemi isteseler idi, cevabım kesinlikle "etkileyici" olurdu. İlk bölümlerde çocuğun kurduğu hayalleri okurken, kendi çocukluğumda kurduğum hayaller aklıma geldi. Aytmatov'un ne kadar iyi bir yazar olduğunu anlamış oldum. Yazdığı karakterinin, yani bir çocuğun aklını, mantığını ve olaylara bakışını çok sarsıcı biçimde yansıtmış. Son bölüm ise enfesti; bir o kadar dokunaklı... İnsanı kötülüğün, kinin varlığına lanet ettiren, bazen de insanlığından utandıran bir son bölüm okudum. Ama şuna dikkat etmek gerekir ki; çocuk hayallerinde kazandı. Zaten biz de çocukluğumuz da öyle değil miydik?
Küçük Ağacın Eğitimi
Öksüz ve yetim kalan 5 yaşındaki çocuğun gözünden, kızılderili Büyükbaba ve Büyükanne tarafından doğa şartlarında yetiştirilişi anlatılıyor. Dönemde işleyen sisteme farklı noktadan bakarak oldukça gerçekçi eleştirilerde bulunulmuş.
Doğa ile iç içe yaşanan bir hayat, ve asıl yurtlarından kovularak kendi öz yurtlarında garip, sığıntı gibi yaşayan bir çeroki kızıldereli hikayesi. Kendi aralarında yaptıkları nikah akdinin dahi kabul edilmediği, hatta yaşadıklarının sayılmadığı, kilisede ayinlere alınmayacak kadar horgörüldüğü bir toplumda yaşamaya, hem de eğitimini alarak yaşamaya çalışma gayreti. Okudukça değişik ve enteresan bilgiler öğreniyor insan. Bence okunulması gereken bir eser.
Bülbülü Öldürmek
Kitap yorumlarından etkilenerek okuduğum romandan hiç pişmanlık duymadım. Öyle yumuşak ve akıcı bir anlatımı var ki; hiç atraksiyon yapmadan sakin sakin okuyup bitiriveriyorsunuz. Araya sıkıştırılan öğretiler okurken ayrı bir zevk veriyor insana. Konusu; beyaz insan suçlu da olsa siyah insana göre avantajlı olmasına sadece çocuklar ağlıyor. Ve o çocuklarda zamanla duyarsızlaşıp büyükler gibi hissizleştiriliyor. Dünyanın çarkı bu şekilde dönmeyecekti elbette. Atticus Finch gibi nice idealist, özgürlükçü ve eşitlikçi insanların yetiştirdikleri çocuklar düzene kafa tutacaklardı. Bu romanda beni olaylardan daha çok bir çocuk gözüyle günlük hayatın ve insan karakterlerinin tasvir edilişi etkiledi. Kendimi o zamanda, o kasabada ve o ailede gibi hissettim. Renkleri, dilleri, dinleri, cinsiyetleri, ırkları ne olursa olsun bir insanı diğer bir insandan üstün kılacak hiçbir neden yoktur. Bülbülü öldürmenin hiçbir haklı gerekçesi yoktur.
Velhasıl, sıcacık bir roman okudum.
Steinbeck okumayı hep sevdim. Fareler ve İnsanlar, Cennetin doğusu ve Gazap Üzümleri' ni..
İnsanları, toplumları nasıl da etileyici bir şekilde dile getirir.
İnsanın insanla ve doğayla ilişkisini, zengin fakir, köle-efendi ilişkisini, toplumun her türlü kademesinde yaşayanların ilişkilerini tüm çarpıcılığıyla kaleme alır. Bu nedenle Steinbeck mutlaka okuması gereken yazarlardandır.
Bir inci avcısı olan Kino, bir akrep sokması sonucu zehirlenen bebeğini parasızlıktan dolayı doktora gösteremez. Yoksulluğun tam canına tak ettiği bir anda, eşi benzeri olmayan büyük bir inci bulur. Kino'ya şansının döndüğünü düşündüren bu inci, hiç beklemedikleri şekilde aileye yıkım getirir.
Eserde öylesine yalın, öylesine duru bir anlatım var ki; okuyucu ümit, masumiyet, hayal, kaybetme korkusu, hırs gibi farklı duyguların sarmalı içinde hikâyedeki gezintisini soluk almamacasına bir çırpıda tamamlayıveriyor. Kitabı bitirinceye kadar elinden bırakamıyorsunuz.
Ben keyifle okudum okumak isteyenlere tavsiye ederim.
Birkaç yüz sayfaya sığan kocaman bir tarih..
İyi ki okudum, iyi ki tanıştım o güzel karakterlerle diyorum.. Tadı damağımda kaldı..
Bu kitabı okurken bu kadar dolu olabileceğini tahmin etmemiştim. Kitap 4 bölümden oluşuyor. Ve Ömer Hayyam ana tema olarak işlenmiş görünse de içerisinde Hasan Sabbah ve tarikatı, Nizamülmülk, Selçuklu Devleti, Moğollar, Melikşah, İran reformları ile devam edip Titanic gemisiyle son buluyor. Sonu beni gerçekten üzdü.
Olay örgüsü Omar'ın ağzından okuyucuya sunuluyor. Yazar büyük bir emek sarf etmiş ve dilinin anlaşılabilir olması okuyucuyu hiç yormuyor. Aslında her şey Ömer Hayyam'ın Rubailerini yazıya dökmesiyle başlıyor ve bir yabancının anne babasının Hayyam aşkıyla oğullarına Omar adını vermesiyle devam ediyor. Omar kendi ismine neden olan bu adamı araştırmak ve o el yazısına ulaşmak için kendi çok farklı ülkelerde bir iç çatışmanın içerisinde buluyor. Yolu Osmanlıdan da geçiyor. Yazar ritmi hiç elden bırakmamış. Bu da okuyucuyu bir sonra ki sayfaya çevirmeye zorluyor hemde büyük bir zevkle :)
Şimdiye kadar bu eseri okumadıysanız eğer daha fazla vakit kaybetmeden başlayın derim.
Herkese keyifli okumalar dilerim.
Mutluluk
Bölgeler arasındaki kültür farkı bu kadar güzel işlenebilirdi diyorum. Ve hayat bazı insanların üzerinden onları ezerek geçiyordu. Bu ezilenlerin ise hep kadın olması düşündürücüydü elbette. Belki çok şey değişti ama değişmeyen yerler ve hala ezilen kadınların olduğu gerçeğini de unutmamak lazım. Kitabı okurken filminin de olduğunu öğrendim ve izledim. Kitaptan sonra öyle yavan ve basit geldi ki...Ve bir kez daha "iyi ki kitaplar var" dedim. Kitabın ismi konusuyla bir tezatlık içinde olsa da ben kitabı okuduğum için mutlu oldum.
Nobel Edebiyat ödülünün sahibi bir yazar kendisi.En çok bilinen eseri de Yabancı.Bende Camus'u sık duymama rağmen okuma fırsatım olmamıştı.İlk kez bu kitapla kendisini tanıma fırsatım oldu ve hayran kaldım.Daha erken tanımamış olduğum için de hayıflandım.
Bu kitap 110 sayfalık ve Can Yayınlarından çıkanı aldım.Dili oldukça sade ve harika bir çevirisi var.Sizi kesinlikle yormuyor ve kelimeler akıp gidiyor.Bu kitapta yazarın hislerini,düşüncelerini nasıl güzel anlattığına hayran kalacaksınız.Bir film izler gibi akıp giden kitaba dalacaksınız.Bu kitapta toplumun değer yargılarını paylaşmayan,bu değer yargılara yabancılaşmış birini bulacaksınız.Toplumsal değer yargılarının insanların inançlarını,fikirlerini,duygularını nasıl kuvvetli bir şekilde etkilediğini göreceksiniz.Tüm bu toplumsal değer yargılarından,toplumsal ahlaktan uzak olan ve kendisini soyutlamış bir ''yabancı''nın ruh haline tanıklık edeceksiniz.Eğer siz toplumsal değerleri paylaşıyorsanız ''var'' olursunuz aksi halde bir ''yabancı'' dan öteye gitmezsiniz insanların gözünde.Özetle kitap kısa ve akıcı bir dili var,herkesin okumasını tavsiye ederim.
Amerika’nın 1930’lu yıllarda içinde bulunduğu ekonomik bunalımı ve bu bunalımın getirmiş olduğu toplumsal dramı, bireyler üzerinden ele alarak tasvir ve betimlemelerden yararlanıp tablo şeklinde okuyucunun karşısına çıkarmıştır...
Aslında bir yönüyle biyografik roman da diyebiliriz... Yazarın kendisi de krizin yaşadığı dönemlerde öğrenci ve
