Ben her anın bir amacı olduğuna inandığım bir yaşam sürdüm."
Yarından ötesini düşünmemeye çalışıyoruz. Hatta bazen bir saat ötesini bile düşünmek istemiyoruz ...Neye inandığımı bilmek istiyor musun? Onların bunu kasten yaptıklarına inanıyorum. Onlar düşünmemizi istemiyorlar. Zaten bu yüzden bu şekilde çalışıyoruz. Bütün gün çalışıp birkaç kuyrukta sıra bekledikten sonra da zamanımız kaldığı için sosyal hareketlere karışmamızı istiyorlar.
Sana nasihat edeceğim. Bu ülkeyi elinizde tutmak istiyorsanız dünyadakilere sabah kahvaltısı için kelle uçur duğunuzu ve alay alay insan vurduğunuzu söylemeyin. Dünya sizlerin korkulacak ve sayılacak dev gibi bir canavar olduğunuzu düşünmemeli. Sizin şerefle mücadele edebileceğinizi zannetmeli. Onlar sizin kahramanlardan, hatta canavarlardan meydana gelmiş bir ordu olmadığınızı bilmemeli. Sadece küstah olmayı öğrenmiş, sararıp solmuş, fıtıklı muhasebeciler olduğunuzu anlamamalı. Sakın onlara sizin vurulacak değil, dezenfekte edilecek yaratıklar olduğunuzu öğretmeyin. Sizinle topla değil asit fenikle mücadele etmeleri gerektiğini bilmeliler!
Okur Takip Önerileri
Sınavı yapan görevli, sert bir sesle, "Gazeteleri okumuyor musun, yoldaş?" diye sormuştu. "Okuyorum, yoldaş." "Bunları daha dikkatli okumanı tavsiye ederim, yoldaş. Biz mesleklerinin dar sınırlarının dışına çıkmamış eski tip akademisyen ve bilgileri sınırlı uzmanlar istemiyoruz. Modern öğretmenlerimiz, siyasi bakımdan aydın olmalıdır. Onlar Sovyetler'in gerçekleriyle yakından ilgilenmeli ve devlet düzenimizin ayrıntılarına yakın ilgi göstermelidirler...
Seni kaybedeceğimden korkmuyorum. Kendi kendini kaybedeceğinden korkuyorum
Hiçbir zaman arkana bakma. Geçmiş ölmüştür. Fakat daima gelecek var. Daima bir gelecek var.
Vaktiyle biz bir ihtilal yaptık. Açlıktan, terden ve bitlerden bıktığımızı söyledik. Onun için boğalar kestik, kafalar kırdık ve kan döktük. Dökülen, onların ve bizim kanımızdı. Bu sayede hürriyet yolunu kanla yıkayarak temizleyecektik. Şimdi etrafına bak. Etrafına bak, Yoldaş Taganov. 1915 'ten beri Parti üyesisin sen! İnsanların, kardeşlerimizin nerede olduklarını görüyor musun? Bir kadının kan kusarak yolda yere yıkıldığını ve açlıktan öldüğünü gördün mü? Ben gördüm. Geceleri hızla giden büyük otomobillerin farkında mısın? Bunların içinde kimlerin oturduğuna dikkat ettin mi?
Biz bir spekülatörü vuruyoruz ve ona karşılık yüz spekülatör her gece Nevsky'de taksiye biniyor. Bir komünist öldürdükleri zaman köyleri yerle bir ediyoruz. Açlıktan deliye dönmüş köylüleri sıra sıra dizip makineli tüfeklerle tarıyoruz. Bu arada intikamı alınmış yoldaşın on parti arkadaşı, gömleğinde pırlantadan düğmeler olan birinin evinde oturup şampanya içiyorlar. O adam pırlantaları nereden bulmuş? Şampanyanın bedelini kim ödüyor? Bu işleri incelemiyoruz.
Ben insanlarla mücadele etmek istemiyorum. Beni yalnız bırakmalarını istiyorum. Yaşamak istiyorum.
Ben dört yılımı Sibirya'da harcadım. Çünkü insanların aç ve yarı çıplak kaldığını, çizmeler altında ezildiğini görmüştüm. Bu yüzden hürriyet istedim. Ama hala insanların aç ve yarı çıplak kaldığını ve çizmeler altında ezildiğini görüyorum. Sadece bu seferki çizmeler kızıl renkte.
Hem tuğla ve çelikle bina yapmaktansa fikirlerle eser yaratmak daha zevkli değil mi?
Dünyada kim acı çeker? Bir eksiği olan mı?
Hayır.
Olmaması gereken şeylere sahip insanlar acı çeker
Sizlerle mücadele eden düşmanlarınızla da aramda bir bağ yok. Ben insanlarla mücadele etmek istemiyorum. Beni yalnız bırakmalarını istiyorum. Yaşamak istiyorum
Kızın ilk hatırladığı sözler "Yarın gelirim," oldu. Kendisini toplayarak doğruldu ve güç bela konuştu. "Hayır, bu çok tehlikeli. Korkarım seni gördüler. Enstitüde casuslar var. Bir hafta bekle." "O kadar uzun mu?" "Evet." "Burada mı buluşcağız?" "Hayır, eski yerimizde. Gece ... dokuzda." "Beklemek çok güç olacak." "Evet, Leo ... Leo ... " "Ne var?" "Hiç ... Sadece ismini duymak hoşuma gidiyor.
Ben insanlarla mücadele etmek istemiyorum. Beni yalnız bırakmalarını istiyorum. Yaşamak istiyorum