Bazen aklımıza gelen fikirlerin, edebi bir dille ifadesi şöyle dursun, konuşma diline bile aktarılmasının mümkün olmadığı, anlık duygular halinde içimizde kaldığı herkes tarafından bilinmektedir. Ama biz, kahramanımızın bütün bu duygularını tercüme etmeye ve bunları, yani hiç değilse onların en gerekli ve hakikate en yakın olan özünü okura sunmaya çalışacağız. Çünkü birçok duygumuz sıradan bir dile aktarildiginda gerçekdışı görünür. İşte bu nedenle, bu duygular herkeste olsa bile, asla ifade edilemez.
Ben bir insanım, dolayısıyla beni severler. Beni severler, dolayısıyla güven duyarlar. Güven duyarlar , dolayısıyla inanırlar, inanırlar, dolayısıyla severler.
Her yaptığına göz yumulup nazlı büyütülen bir çocuk, alıştığı, kendisiyle özdeşleştigi bir kimseyi ansızın yitirirse, yaşadığı cennetten kovulduğu duygusuna kapılır.