Zeynep bulut
@Kitapzynp
öğrenci
Ankara
39 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Acı insanlara garip şeyler yapıyordu. Ve tam olarak ne yaptığını her seferinde yakında görmekten bıkmıştım.
Sayfa 159Kitabı okuyor
Ama Oasis böyle umutlar istemiyordu. Bağımsız bir şekilde, yalnız ve plansız ortaya çıkan her türlü umut Oasis'in düşmanıydı. Çünkü Oasis'in bizim üzerimizde kurduğu tek tahakküm, bizi umutlarımızdan mahrum etmekti.
Sayfa 155Kitabı okuyor
İçimizde varoluştan gelen korkular vardı: Ateşten ya da acıdan korkmak gibi. Bir de içimize zorla yerleştirilen korkular, insanlara ya da kendimize dair. Ve her nasılsa, ilkiyle başa çıkmak, ikincisinden çok daha kolaydı.
Sayfa 147Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Korkuyu, hatırladığımız diğer her şeyden daha farklı hatırlıyoruk. Korkuyu unuttuğumuzu sanabilir, atlattığımıza kendimizi ikna edebilirdik ama en basit şeyler bile o korkuyu tekrar beynimize üşüştürebiliyordu. Sonra da birden, hiç hesapta yokken, o korku tam karşınıza çıkıyor, her yanınızı sarıyordu. Bir saniye öncesine kadar uzak bir anıdan ibaret olan şey, kendini inandırdığın bir gerçekliğe dönüşebiliyordu.
Sayfa 146Kitabı okuyor
Oasisle geçen bir ömürden ve onun getirirdiği tüm dehşetten sonra, korkma yeteneğimi kaybetmiş olmam lazımdı Ama sürekli korkmak korkma yetkisini köreltiyordu...... şu dünyada ki onca dehşet verici şeyin arasında, bu korkutuyordu. Beni korkutan buydu.
Sayfa 136Kitabı okuyor
Tüm hayatım boyunca, sağ kalabilmek için mücadele ederken yalanlar söylemiş, birilerini kandırmıştım. Ama bir şeyi doğru yapmıştım. Onları güvende tutmayı başardım. Bu da bir şeydi.
Sayfa 70Kitabı okuyor
Kolezyum'da savunmasız kalmak, ölmek demekti.
Sayfa 21Kitabı okuyor
Zira dehşet eskiden; bir bıçak gibi, bir tabanca gibi ve kan içinde kalmış parmaklarla hayata tutunmak gibi hissettiriyordu.
Şimdi ise varlığın ta kendisi gibi hissettirmekteydi.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Kimsenin kalbi yüzünden okunmuyor işte.
Sayfa 303Kitabı okudu
Acıyı yaşamasaydım mutluluğun tadını bilmezdim. İşte bu yüzden bilin ki her nerede ne yaşıyorsanız yaşayı, bazen acı çekmemiz gerekiyor ki mutluluk geldiğinde onu tanıyabilelim. Bazen karanlıkta kalmamız gerekiyor ki ışıklar yandığında aydınlığın ne demek olduğunu anlayabilelim...
Sayfa 258Kitabı okudu
Bazen karanlıkta kalmamız gerekiyor ki ışıklar yandığında aydınlığın ne demek olduğunu anlayabilelim...
Sayfa 249Kitabı okudu
Günün karanlık kısmı sanki hep biz aitmiş gibi hissetmiştik en başından beri... Gündüzü değil, geceyi sevmiştik. Aydınlığı değil, karanlığı sevmiştik. Çünkü karanlığımız olmasaydı ışıklarımız da olmazdı. Çünkü gece olmasaydı ay da olmazdı. Belki de bir noktada kaybettiğimiz tek şey bu karanlığın ortasında bize yol gösterecek aydı... işte bu yüzden geliyordu Gece, ay da peşinden gelsin ve bizi aydınlatsın diye...
Sayfa 113Kitabı okudu
Annem çok güzeldi. Ve güzellik insanlara binlerce zalimliği unutturabiliyordu.
Sayfa 306Kitabı okudu
Belki ikimiz de zihnimizi boşaltmak için soğuk havaya ihtiyaç duyuyorduk.
Sayfa 208Kitabı okudu
Ölümün,şimdiki zamanla geleceğiniz arasında dikkatlice çizdiğiniz tüm çizgileri kesip atma gibi bir huyu vardı.
Sayfa 30Kitabı okudu