Zeynep
@Kitrane
Dost edindim en yaramaz kargaları ve inanır mıydın? Çöplüğe götürmediler hiç.
Sakarya
Sakarya, 1997
39 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İçimde ne kadar iyi, has, güçlü duygu varsa kendiliğinden onun çevresinde toplanıyor.
Hiç istememiştim onu sevmeyi; yüreğimdeki aşk tohumlarını görür görmez söküp atmak için çok çalışmıştım... Okurum bunu biliyor. Ama şimdi, onu yeniden gördüğüm şu ilk anda gönlümdeki tohumlar canlanıvermiş, yemyeşil, dipdiri filiz sürmüştü. Efendim, yüzüme bile bakmadan kendisini sevmeye zorluyordu beni.
Onun bir odadaki varlığı şöminedeki ateşten daha çok can katıyordu canıma.
Okur Takip Önerileri
Sizinle ben ne kadar çok konuşursak o kadar iyi. Ben sizi çökertemem, oysa siz benim ruhumu tazeleyebilirsiniz.
"Benden korkuyorsunuz; çünkü sfenks gibi konuşuyorum."
"Bilmece gibi konuştuğunuz bir gerçek, efendim. Ne var ki, şaşalamakla birlikte hiç de korkmuyorum."
Hem zaten gerçek mutluluk bana temelli haram olduğuna göre dünyanın keyfini çıkarmaya hakkım var sayılır.
Hep bir noktaya çakılı kalmaktan çivi gibi paslanan, zehirlenen düşüncelerimi dağıtın biraz.
Mr. Rochester'ın öyle doğrudan doğruya buyuruşu vardı ki, ona boyun eğmek pek doğalmış gibi geliyordu insana.
Geriye almayın o sandalyeyi, Miss Eyre. Tam benim koyduğum yerde dursun.. Yani lütfen, demek istiyorum. Şu nazik lafların Tanrı belasını versin!
"Söz etmemek elinde değildi, Dorian. Bütün hayatın boyunca yaptığın her şeyi bana anlatacaksın."
"Evet, Harry, bence de doğru bu. Sana anlatmadan edemiyorum. Benim üzerinde tuhaf bir etkin var. Bir gün bir cinayet bile işlesem gelip sana itiraf ederim. Sen beni anlarsın."
Çünkü bir insanı etkilemek demek, o insana kendi ruhunu vermek demektir. Etkilenen kişi kendi doğal düşünceleriyle düşünemez ya da kendi doğal tutkularının ateşiyle yanamaz. Erdemleri kendisine gerçekmiş gibi gelmez. Günahları -günah diye bir şey varsa- ödünç günahlardır. Bir başkasının müziğinin yankısı haline, kendisi için yazılmamış bir rolü oynayan aktör haline gelir. Hayatın amacı kendini geliştirmektir. İnsanın kendi doğasını eksiksiz biçimde geliştirmesi... hepimiz işte bunun için buradayız. Bugünlerde insanlar kendi kendilerinden korkuyorlar. Görevlerin en büyüğünü unuttular, bir insanın kendine karşı görevini. Elbette yardım etmeyi seviyorlar. Yoksulları doyurup dilencileri giydiriyorlar. Ama kendi ruhları aç ve açıkta. Bizim soyumuzda cesaret diye bir şey kalmadı. Belki de hiçbir zaman olmamıştı. Ahlakın temelinde toplum korkusu, dinin temelinde Tanrı korkusu yatıyor ve bizi bu iki korku yönlendiriyor.
Beni sevdiğini biliyorum. Tabii ben onu korkunç pohpohluyorum. Ona söylediğim için daha sonra pişman olacağım şeyleri söylemekten büyük bir zevk alıyorum. Kendimi ele veriyorum. Genelde bana karşı davranışlar öylesine tatlı ki, onunla ikimiz kol kola kulüpten eve yürüyoruz ya da atölyede oturup binerce şey konuşuyoruz. Yine de ara sıra pervasızlaşıyor, neredeyse bana eziyet çektirmekten zevk alıyor. O zaman, Harry, tuhaf bir duyguya kapılıyorum, sanki bütün ruhumu birine teslim etmişim ve o kişi, paltosuna iliştirdiği bir çiçek gözüyle bakıyor ruhuma, kendini beğenmişlik duygusunu okşayan bir süs, bir yaz günü süsü gözüyle.
Senin bana adını hiç söylemediğin ama resmini gerçekten büyüleyici bulduğum o gizemli genç arkadaşın hiç düşünmeyen biri. Bundan hemen hemen eminim. Beyinsiz, güzel bir yaratık, kışın gözümüzü şenlendirecek çiçekler yokken, yazın da aklımızı serinletecek bir şeye gereksinimiz olduğunda hep burada olsa iyi eder.
Evet Dorian, beni her zaman seveceksin. Ben senin için, hiçbir zaman işlemeyi göze alamadığın günahları temsil ediyorum.
"Kuvvetli sezgilere sahipsin Sophie, bilmenin nedeni bu," dedi Howl. "Senden bir şey saklamak mümkün değil. Okyanusun ortasındaki bir buzdağında yaşayan bir
kıza kur yapıyor olsaydım, er ya da geç -büyük ihtimalle çok geçmeden- başımı kaldırdığımda seni yukarıda bir süpürgeye binmiş dolanıyor görürdüm. Daha doğrusu seni görmesem hayal kırıklığına uğrardım."
Sayfa 130Kitabı okudu
