Artık anladım ki; hiçbir şey bizim değil..
Evimiz, arabamız, kitaplarımız, ailemiz, bedenimiz hatta şu an bile bize ait değil. Ama biz onlar için uğraşıp, onlarla planlar yapıyoruz. Bir bakıyoruz ki hepsi yok olmuş belki biz bile.. Geriye iyikilere dönüşememiş keşkeler, söylenmemiş 'seni seviyorum anne, baba, eş,...' sözler var, tövbe edilmemiş günahlar var, yarın namaz kılarımlar, Kuran o kurumlar var. Oysa bizim kendimize ait tek varlığımız amellerimiz..
Bundan sonra dikkat edilmesi gereken ibadetler olmalı. Elbette herşeyi bırakıp köşeye çekilemeyizde dozunda yapıp ailemizi ihmal etmeyelim geriye arkamızdan güzel dualar eden dostlar, hayırlı işler yapacak arkadaşlar ve hayırlı ameller bırakmakta..