Koray Durdu
@Koraaey
PDR
Van
Muğla, 1994
28 okur puanı
Aralık 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
132 syf.
·
Puan vermedi
·
29 günde okudu
Okur Takip Önerileri
"Aile, Kız Çocuğunun Ruhunu Yok Etmek İçin Kurulmuştur"
Aile, çocuğun ruhunu yok etmek için kurulmuştur. Ama, Phyllis Chesler'in söylediği gibi, aile, daha çok, "kız çocuğunun ruhunu yok etmek için kurulmuştur." Aile ve aile üzerinden toplum, kız çocuklarını sonunda, başka kadınların eziyet görmesinden zevk alan, başka kadınların nazik muamele görmesini, destek görmesini, rahat etmesini çekemeyen, güzel muamele gören kadınlara rastladığında bu muameleyle kötücül kahkahalarla alay eden ve herkesi de alaya, küçümsemeye, hor görmeye davet eden kadınlara dönüştürür. Kültür, taşıyıcılığını toplumlarda hep kadınların yaptığı bir şey. Kadınlar, kendileri ezildikleri için kızlarını ezdiler ve onlara herkes tarafından ezilmesini öğrettiler.
Sayfa 122Kitabı okudu
%19 (48/250)
Kitleler İçin Çocuğun Görünmez Oluşu
İyi aile, çocuk'u, yani yeni'yi öldürmeyen, çocuğun doğmasına, var olmasına, gelişmesine engel olmayan, onu besleyen ailedir. İyi aile, çocuğun serpilip büyümesine, "ayrı" olmasına imkân tanıdığı halde hâlâ çocuğun ailesi olabilen, ona ailelik edebilen ailedir. İyi aile çocuğa "Senin için iyi olanı ben biliyorum. Ben aileyim." demeyen ailedir. Ailelik taslayan hiçbir aile iyi aile olamaz. "Ama ben Anne'yim!" diyen hiçbir anne iyi olamaz. Hatta "Ben Anne'yim!" demeleri, hiçbir zaman iyi anne olmadıklarının kanıtıdır. Vaktiyle iyi annelik etmiş biri, sonradan da "Ben Anne'yim!" diye konuşmaz. Anneler Tanrı değildir. Olmamalıdır da. Anneler her tür hatayla, zaafla malul, ölümlü insanlardır.
Sayfa 263Kitabı okudu
Kitleler İçin Çocuğun Görünmez Oluşu
İtaatin olduğu ama saygının olmadığı, uyumun olduğu ama gerçek bir bağ kurma hissinin olmadığı, bağlılığın olduğu ama yaşıyor olma hissinin olmadığı, devamın olduğu ama yenilenmenin olmadığı, her şeyi kısırlaştırmış, köreltmiş, stabilize etmiş, statikleştirmiş, kendi kendisinin bir tekrarı haline getirmiş, dolayısıyla kendisi kendisini içeriden öldürmüş, boşaltmış, ölü bir varoluştur.
Sayfa 263Kitabı okudu
Kitleler İçin Çocuğun Görünmez Oluşu
Siz çocuklara kurban edilebilecek varlıklar olarak yaklaşırsanız, onları kurban ettiğiniz değerler ne kadar yüce değerler olurlarsa olsunlar, çocuklar büyüdüklerinde kendilerine reel ya da sembolik diktatörlükler yaratır ve diktatörlerine sizin çocuğa şiddetinizle doğru orantılı bir sevgiyle bağlanırlar, baskıyı ve zulümü normalize ederler, bunları benliklerini ezen durumlar olarak görmezler. Bir çocuğa sizin ona çektirdikleriniz karşısında acısını ifade etmeyi yasaklamakla bir devletin bireylerine bireyin acısını ifade ettiği biçimleri yasaklaması arasında fark yoktur; bunlardan biri yaşanıyorsa, o toplumda diğerinin de yaşanılması kaçınılmazdır.
Sayfa 261Kitabı okudu
Annesi Edison'u Sevmiyor muydu?
Bir ilişkiyi o ilişkiyi kesme hakkınız olmadığına inandığınız için sürdürmeniz, ilişkinin devamı değil, köleliktir.
Sayfa 245Kitabı okudu
Annesi Edison'u Sevmiyor muydu?
Bütün kötülükler, iyi niyetle yapılır. Bir şeylerin "feda/kurban" edilmesi gerektiği düşüncesi, feda etmedeki kötülüğü görebilmemizi engeller. Nazilerin Yahudileri katletmesi ve Yahudi toplumunun da İsrail'i kurup kendilerine yapılanları Filistinlilere yapma hakkını kendinde görmesi, çocukken "iyi evlat" olalım diye kendimizi anne-babamıza kurban etmemizle ve sonra da çocuğumuzu bize, vatana, ailemize, toplumumuza, büyük bir ideale sözde "kendi iyiliği için" kurban etmemizle aynı şekilde işliyor.
Sayfa 243Kitabı okudu
Annesi Edison'u Sevmiyor muydu?
Kötü anne babalık, "iyi evlat" olmaya çalışmaktan çıkar.
Sayfa 242Kitabı okudu
Annesi Edison'u Sevmiyor muydu?
Çocuk sahibi kimselerin "Ama şunu yaparken başka çaremiz yoktu.", "Evet biz de böyle yaptık, ama nedeni şuydu." gibi, kendilerinden, yaşanmış örneklerle sözlerime karşılık vermesi, bana gerçek odağımızdan uzaklaştığımızı düşündürüyor. Her şeyi, her şeyi unutalım; iyi kötü bütün hislerimizi, çocuğumuzla ne yaşandığını, doğru mu yanlış mı yaptığımızı bir kenara koyalım; sadece, sadece, küçük bir çocuğun halini anlamaya çalışalım. Kim nerede çocuklara ve çocukluğa dair ne anlatmaya çalışırsa çalışsın anlattığı şeyi kendi tecrübemizden, kendimiz "en iyisini yapmaya çalışırken" çocuğumuza verdiğimiz olası zarardan, niyetimizin aslında iyi olduğundan bağımsız olarak anlamaya odaklanırsak, belki o zaman içimizdeki "anne-babalık sesini" çocuğumuza uygulamak ve nasıl uyguladığımızı sorgulamak yerine çocuğumuzun sesini duyabilmeye de başlarız. Önemli olan ne benim çocukken ne yaşadığım, ne de sizin çocukken ve sonra çocuklarınızla ne yaşadığınız. "Benim bir odam bile yoktu!" gibi şikâyetleriniz, kurban kesip kesmediğiniz gibi detaylar benim söylemeye çalıştığım şeyle ilgisiz.
Sayfa 241Kitabı okudu
Annesi Edison'u Sevmiyor muydu?
Çocuğunuza verdiğinizi düşündüğünüz şeyleri çocuğunuza gerçekten vermiyor olabilirsiniz. Bir yeri, odayı, alanı, eşyayı, parayı verirken onu her şeyiyle, bütün kontrolüyle veremiyorsanız gerçekten veriyor sayılmazsınız.
Sayfa 233Kitabı okudu