"Politik toplantılarıniza katıldım. Söylevler veriyorsunuz, salon sizi alkışlıyor. Söylediklerinize samimiyetle inanıyor musunuz?"
"İnanmak zorundayım."
"Ama samimi olarak ne düşünüyorsunuz?"
"Düşünmüyorum. Böyle bir şeye kalkışamam, çocukluğumdan beri korku içime işlemiş. "
Ben zekanın tek başına hiçbir anlam taşımadığını öğrendim. Burada, sizin üniversitenizde zeka, eğitim ve bilgi büyük idoller haline gelmiş. Ama şimdi biliyorum ki, hepinizin atladığı bir şey var; “Sevgi ve şefkat eli değmeyen zeka ve eğitim beş para etmez.”
Zamanların hem en iyisi hem de en kötüsüydü. Bilgeliğin ve aptallığın çağıydı. Hem inanç hem de kuşku devriydi. Işığın da asrıydı karanlığın da. Hem umut baharıydı hem de umutsuzluk kışı. Her şeye sahiptik hiçbir şeyimiz yoktu..
Okur Takip Önerileri
...aşk, katı, gündelik gerçek yığınlarının arasındaki çatlaklarda yeşerir.
Sayfa 484Kitabı okudu
