Kitabı Vakıf'ın Sınırı sonrası tekrar okumak istedim.
Robot serisi öncesi güzel bir altlık oldu.
Sırada Robot serisine başlamak var.
Twissel, Harlan ve Nōys etrafında geçen, Vakıf'ın Sınırı sonrası çok daha tahmin edilebilir olan, keyifle ilerleyen bir kitap.
Vakıf'a başlayacaklar için önce bu kitabı okumak daha iyi olacaktır.
Öncelikle bu kitaba kadar kitapları okuma sırasına göre okuduysanız,
(bunlar sırasyıla;
1) Vakıf
2 ) Vakıf ve İmparatorluk
3) İkinci Vakıf)
bu kitaptan önce mutlaka Sonsuzluğun Sonu kitabını okumanızı tavsiye ediyorum.
Zira konular da bağlandığı için fayda sağlayacaktır.
Vakıf'ın Sınırı, Seldon planının kusursuzca ilerlediği neredeyse sıfır hata ile ilerlediği ve birinci vakıfın teknolojik olarak hatırı sayılır ilerleme kaydettiği bir dönemde Golan Trevize diye bir adamcağızın hatasız ilerleyen plandan şüphelenmesiyle başlar.
İkinci Vakıf tarafında da olay örgüleri incelenmekte ve Katır benzeri bir problem yaşanması beklenmektedir.
Karakterler arası çatışmalar bu kitapta da mevcut.
Harla Branno v Golan Trevize
Delora Delarmi v Stor Gendibal
ve bir takım sürprizler.
Kitap ile ilgili okuyucu şevkini kırabilecek detay vermeden şunu belirtmek isterim, asimov ters köşelerine alışmışsınızdır ancak bu kitapta bunu daha sakin ve sessizce yapıyor bunu yaparken de kendi yarattığı evrenleri biraz da birleştirmek istiyor. Bence başarılı da olmuş.
Doğru olanı yapabilmek hususunda herkese başarılar dilerim :)
Encümen üyesi Golan Trevize ve Birinci konuşmacı adayı Stor Gendibal, başka bir evrende belki de kardeş olabilirlerdi.
Kitabı beğendim. Sindire sindire ilerleyen bir senaryo ve gittikçe gelişen karakterler okumak keyifliydi. Büyü sistemi ve ters köşeleri de gayet tatmin ediciydi. Ancak Son 100 sayfa için durum biraz farklı, yazar bir an evvel kitabı bitirmek istemiş gibi anlık kararlar ve hızlı olaylar silsilesi başlıyor ve kitap ucu açık bir şekilde bitiyor. Karakterlerin ve bizim öğrenebileceğimiz çok fazla dialog özellikle yazılmamış gibi hissediyorum :) Yine de güzeldi ancak çok çok daha iyi olabilirmiş, potansiyeline yazık olmuş. Elantris bu kitaba nazaran daha bütün bir eser.
Uzun bir aradan sonra tekrar günlük kitap okuma alışkanlığına dönmek çok güzel, az az da olsa bir kenara çekilip o kitabın dünyasına bir kapı aralamak ve bir süre o dünyada nefes almak muhteşem bir his.
Kitap başlangıçta yarattığı gizemle beni içine çekmeyi başardı. Okumaya devam ettikçe fikirler atmaya devam edip altını doldurmadı ve fikir atıp altını doldurmamaya devam etti. Sonuna doğru yeni bir karakter tanıtılıyor, belki dedim şimdi fikirlerin altını doldurur yine olmadı. İster istemez daha önce okuduğum kitaplar ile kıyaslıyorum. Belki okuduğum ilk bilim kurgu kitabı olsa hoşuma giderdi ancak elimde değil, john scalzi’nin yaşlı adamın savaşı kitabının bu kitaptan ne kadar iyi olduğu düşünmemek. Bilim Kurgu okumak, okumaya başlamak isteyen kimseye önermem.