192 syf.
·
Puan vermedi
·
17 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Paris’te her şey unutulmak için eğer on beş gün yeterse, Şark’ta bu, on beş saat bile değildir. Şark’ta ölmemeye bakmalı…
Sayfa 54Kitabı okudu
%33 (53/159)
Tekrar kapısını vurmalı kalbin ve ruhun.
Avrupa uygarlık olarak ancak Avrupa sınırları içinde kalıyordu. Dışarı taşamıyordu. Dışarı taşışı sadece istila için oluyordu.
İnsanoğlu kendini zaman zaman ortaya çıkan bahanelerle aldatmaktan hoşlanmaktadır. Belki de böyle bir aldanışa ihtiyacı vardır. İnancını yitirmiş veya en azından çok zayıf bir inanca sahip kişilerin psikolojisidir bu.
Batı yanılıyordu. Rönesans YENİ değil YENİLENİŞ’ti. Antikiteden ilham alınıyordu. Böyle olunca, yeni bir insan ve medeniyet gelmiş değildi, belki eski ve şahsiyetli bir medeniyete güçlü bir özenti söz konusuydu.
Ne zaman bir savaş çıksa eski bir cephe yeniden açılıyor demektir; ne zaman taze kan dökülüyor olsa, kadim bir medeniyetle hesap görülüyor demektir.
Annelerimizin masalları yerini başka dünyaların masallarına bırakalı bakış açılarımız değişti. Kendimize bir yabancı gibi bakar olduk. Müslüman milletler birbirlerini yabancı milletler olarak, gerçek yabancıları ise öz aileleri olarak görmeye başladılar. Dünyanın dengesi bozuldu. “Bu masallarla, ninnilerle kulağı terbiye edilemeyen; ayağı bu toprağın çamuruna bata çıka büyümeyen nesiller hiçbir zaman bize hizmet etmeyecekler.” diyen Vahapzade nur içinde yatsın.
Beklemek için bir nedeni olsun yeter ki insanın, ölene kadar bekler.