Ne kadar acı bir cümle.. Oysa yüreğimde cenneti taşıyordum..Yaşanılması mümkünken yaşanılmayan onca şeyler.. Kendimi o insanların yerine koyup ölüm korkusu olmadan yaşamanın zevkine varmak nasıl bir duygudur acaba diye düşünüyorum..Çünkü eminim birçok insan bunu düşünüyordu.. Eser gerçekten çok iyi kaleme alınmış ama ben beğenme butonuna dokunamazdım..Bu eserin gerçek hayatta farklı insanların hayat hikayelerinde can bulduğunu düşündükçe içim buz kesiyor.. Ne acı yakarak yıkarak geçilen iktidarların başına.. Korku onları hiç bırakmadı, iktidarları sarsılmasın diye ürettikleri çözümler onların acizliğinin bir belirtisidir.. İdam hiçbir zaman meşru kılınamaz, kılınmamalı.. “Giyotin” sözde insancıl.. Acıyı daha aza indirmek mi..? Peki buradaki acı bir insana mı mahsus ? Ya geride kalanların acısı ? Cevapsız bir sürü soru var.. Delirmek böyle bir dönemde iyi insanlara verilen bir ödül olmalı.. Yoksa her şeyin farkında olup nasıl yaşanır böyle..?