"Seni seviyorum. Her şeyi senden dolayı seviyorum. Üzerine pek az ağırlık vererek bastığın toprağı seviyorum. Seni görmeme yarayan ışığı seviyorum. Avluya eğilen çınarı seviyorum, çünkü onu gördün sen...Senin bulunmadığın bu şehirde senden başka kimseyi görmüyorum ben."
"Ama sanırım sizi daha önce de uyarmıştım; merhamet iki tarafi keskin bir kılıçtır. Kullanmayı bilmiyorsanız en doğrusu ona dokunmamak, en önemlisi de kalbinizi ondan korumaktır. Merhamet, hastalara başlangıçta morfin gibi iyi gelir. Bu onlara, kendilerini daha iyi hissetmeleri için yardım etmenin yollarından biridir. Ama dozunu ayarlayamazsanız ve nerede duracağınızı bilmezseniz ölümcül bir silaha dönüşür. İlk bir iki iğne hastaya yararlı olur. Sakinleştirici ve ağrı kesicidir. Ama organizmanın, vücudun ve beynin gizemli bir uyum yeteneği vardır ve tıpkı sinirlerin giderek daha fazla morfine ihtiyaç duyması gibi beyin de gittikçe daha fazla, sonundaysa hiç kimsenin veremeyeceği kadar merhamet ister. Her iki durumda da hastaların size karşı, onlara hiç yardım etmemeniz durumunda duyacaklarından çok daha büyük bir nefret duyacaklarını bile bile, ‘Hayır’ diyeceğiniz o kaçınılmaz an gelecektir. Sevgili teğmenim, merhamet kontrol altında tutulmalıdır yoksa ilgisizlikten daha fazla zarar verecektir. Biz doktorlar, yargıçlar, icra memurları ve faizle para verenler bunu biliriz. Onların hepsi merhamete boyun eğecek olsalardı dünya durma noktasına gelirdi. Merhamet tehlikeli bir şeydir, tehlikeli bir şey! “
