Bıraktığın gibi olmayabilir birçok şey, Yaşım, aklım, başım, yufka yüreğim, Belki de biraz daha zalim, belki de medeni halim, Bir gün bir yerde tekrar karşılaşırsak eğer, Benimle yeniden tanış.
Benim adım Kinyas.İsmimi kendime ben verdim. Bitmeyen bir öfke ve bitmeyen bir mutsuzluğun ifadesi. Bütün insanlara kızgınım. Yaşadıkları için. Hayattan midem bulanıyor.…
Bilmiyorum neler hissettiğimi çölde susuz kalmış gibi,ada da çaresiz bekleyişte umudun tükendiği o noktada.Aklım başımda değil gibi yorgunum herkesten uzakta yaşamak istiyorum sevgisiz gözlere tahammülüm yok iğrenç bakışlara.Çıkış yolumu bulamadım pusulam bozukmuş, beynim gibi aptalmışım ben hiç bir şey hak etmiyormuşum.Bir hedefim bir yaşantım yok hevesim yok hiç bir şeye.Çıkış yollarımda kapalıymış ben bitmişim işte
Sırtıma tekmeler yerken, sen sigaranı söndürmeye çalışırken,annem bir şeyler için dua ederken, ülke birbirine girerken,bir yerlerde silahlar patlarken,biri bu leş dünyaya gözlerini açarken ve biri son şarkısını dinlerken,o yaş gözümden düşerken,o hıçkırık boğazımda düğümlenirken,bir çocuk baba diye ağlarken ve bir anne evladı için feryadı basarken,ben burdayken ve sen oradayken,neyse ki tüm bu olan ve olacak şeylerin içinde hep şu göğüsümdeydin.beni hoş gör,ben seni göğsümde taşımanın bedelini ödüyorum.
Ben tam 17 yıldır iskelelerde savruluyorum bir taraftan çalan kısık sesli müzik,diğer tarafta insanlar bir yandan,beyinimdeki sesler ağrılar ölüm ile yaşam arasında bir seyahat gibi. Düşünce yapılarında delilik var gibi.Eskisi gibi ailem sevmiyor şevkat vermiyor.Ruhum 80 yaşına gelmiş azrailini bekliyor toprak atani olmayan kimsesiz gibi.Tek suçum kadermiydi ya da görünüşüm,özgürlüğüm,sevgim sevgisizliğim,yaşantım,neydim ben suçum neydi. Savruluyorum yine bir köşede işte kendimden hallice.
"Deli olmak ne demek,bilmiyorum," diye fısıldadı. "Ama deli olmadığımı biliyorum. Başarısız bir intihar girişimi benimkisi, hepsi bu." "Kendi dünyasında yaşayan herkes delidir. Şizofrenler, psikopatlar, manyaklar.Yani, başkalarından farklı olanlar."