LoşKadın
@LosKadin
Kimsesiz hiç kimse.
Sabitlenmiş gönderi
“Change occurs when one becomes what we is ,not when he tries to become what he is not”
Değişim,kişi olmadığı bir şey olmaya çalıştığında değil, zaten olduğu şeye dönüştüğünde yaşanır.
Yazmadım seni daha,
Sevmeye ayırdım tüm zamanları,
Yazmaya bu yüzden vaktim olmadı.
Ben düşünmeye başlayınca seni
-Ki bu bir önceki düşünmenin sonundan çok öncedir
İnan ki dağlar, taşlar, inan ki bulutlar, yağmur ve kar
Toprakla su ve gökyüzü, güneş ay ve yıldızlar
Onlar da benimle birlikte
Ve onlar da benim kadar seni düşünürler...
Benim kadar diyemem ama
Yemin ederim onlar da seni özler.
Hep dalgınım bu günlerde
Saati cezveye koyup yumurta tutuyorum,
Bir gün takvime bakmasam yılı unutuyorum.
Aklım başıma gelmiyor, başıma çarpmadan dallar
Yolda yürürken dalıp dalıp gidiyorum.
Nisan’a kaç var diyorum saati sorarken.
Hiç böyle olmamıştım.
Bilenlere sordum; ‘aşk bu’ dediler!
On yıl kadar sonra , yetişkinliğin sert geçişimin bir parçası olarak, anlayışımda bir kayma olacak ve o noktadan itibaren kaza bana daima Apaçi kadınlarını ve hayat oluşturmaya yarayan kararları düşündürecekti; insanların hem birlikte hem de tek başlarına yaptklar, sonra da birleşerek herhangi tek bir olay ureten tercihleri. Kum taneleri, sayısızca, sıkışıp tortuya, sonra da kayaya donusen.
Okur Takip Önerileri
Vadide yasayan Faye ise fikirleri pencerelerden zorla giren, kapı altlatından
surinerek sizan kicuk kasabanin bitimsiz dedikodularına kulak tkamaya calsurd. Anne kendini genelde "memnun etme heveslisi" diye tanımlardı. İnsanların ondan nasil biri olmasm istediğine kafa yormaktan, kendini elinde olmadan ve gonulsuzce eğip bükerek, istenen kaliba sokmaktan geri duramadigimn soylerdi. Kasabanın merkezindeki saygin yuvasinda, pencereden birbirini gözleyip yargisin fisildayacak kadar yakin dort evle cevrili yasarken,kendini kapana kisilmes hissediyordu.
Geçmiş güzeldir çünkü insan asla bir duygu yaşadığında anlamaz. Duygu sonradan açılıp, genişler. Bu yüzden de şimdiyle ilgili tamamı almış duygularımız yoktur, sadece geçmişle ilgili vardır.
Bir kitap okudu
533 syf.
·
Puan vermedi
·
16 günde okudu
İnsanın tek gerçek özgürlüğü yalnızlığıdır. Ve yalnızlığı küçük düşürense bağımlılıklarıdır.
Sayfa 514Kitabı okudu
Hayatın sonu bile hayatın sonu değildir! Çünkü sen ölürsün, başkaları yaşar!
Hayat, ölene kadar hissedilen zevklerden, çekilen acılardan çıkarıldığı zaman geriye kalandır.
Ve sonra inandım bir gün bütün yalanlarıma. O kadar inandım ki zihnimi öldürmeye karar verdim.
Sayfa 403Kitabı okudu
Onunla karşılaştığı için insanın Tanrısına, cehennemde sonsuza kadar yanmaya razı olduğunu haykıracak güzellikteki kadını gördüm.
“Ben ağlamam” dedim kendime. “ Kurutamam gözyaşlarımı çünkü. Başlarsam duramam diye ağlamam. Bütün damarlarım, kemiklerim çıkar gözpınarlarımdan. Geriye tek bir derim kalır”
Ben biliyordum hastalığımın adını. Adı bile vardı. Belki tıp kitaplarında değil, ama edebiyat ve felsefe kitaplarında rastlanıyordu ismine .Yaşama hastalığı… bir çeşit alerji. Oksijene…
Sayfa 333Kitabı okudu
Güneş sayesinde değil bu dünyadaki hayat. Güneşin dünyayı buharlaştırma arzusundan dolayı hayat vaz gezegende.