Lamia.Agayeva
@Luna8Lamia
Azerbaijan, 2 Kasım
29 okur puanı
Temmuz 2023 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İnsanlığımı Yitirirken
Artık ne mutluyum, ne de mutsuzum.
Her şey geçip gidiyor.
Bu zamana kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andran sözde "insan" dünyasında tek gerçek şey bu.
Her şey geçip gidiyor.
Sayfa 112Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsanlığımı Yitirirken
Tanrı'ya soruyorum. Güvenmek bir suç mudur?
Masum güven, nihayetinde, suçun özü müydü?
Masum güven suç mu?
Sayfa 98Kitabı okudu
İnsanlığımı Yitirirken
Ne yaparsam yapayım bir insana derdimi doğrudan anlatamıyordum.
Sayfa 95Kitabı okudu
İnsanlığımı Yitirirken
Ben Tanrı'dan bile korkardım. Tanrı'nın sevgisine değil, gazabına inanırdım. İnanç. Bu yalnızca Tanrı'nın kırbacını yemek üzere mahkemeye çıkıyormuşum gibi bir histi. Cehennemin varlığına inansam da cennet benim için yoktu.
Sayfa 75Kitabı okudu
İnsanlığımı Yitirirken
Başkaları tarafından çok sevildim ama görünüşe göre onları sevme yeteneği bende yoktu.(Ya da insanlar aleminde "sevgi" denen şeyin olup olmadığından bile şüphe ettiğimi söyleyebilirim.)
Sayfa 69Kitabı okudu
İnsanlığımı Yitirirken
Bir kadının tek bir kelimeyi fısıldayıvermesi, kendilerinden bahsetmek için harcadıkları binlerce ve milyonlarca diğer kelimeden daha fazla sempati uyandırırdı.
Sayfa 51Kitabı okudu
İnsanlığımı Yitirirken
Çok iyi bildiğim üzere, kadınlar bir erkek kendisi için onlardan bir şey istediğinde hoşnut oluyordu, asla sıkıntı etmiyorlardı bunu
Sayfa 48Kitabı okudu
İnsanlığımı Yitirirken
...ve bu her zamanki gibi, edilgen memnun etme ihtiyacımı ateşledi
Sayfa 47Kitabı okudu
İnsanlığımı Yitirirken
Az miktarda parayla bile büyük miktarda eğlence satın alabiliyordu
Sayfa 38Kitabı okudu
İnsanlığımı Yitirirken
Bizi ayıran temel fark ise, benimkinden farklı olarak, onun soytarılığının tamamen bilinçsiz olması ve kendi trajik doğasından tamamen habersiz olması.
Sayfa 37Kitabı okudu