Artık kadını değil, ölüme karşı savaşan ve acılar içinde kıvranan bir can hissediyordum.. Kanı, sıcak ve kutsal kanı, ellerimin üzerinden akıyordu, ama ne şəhvət ne de dehşet duyuyordum... Sadece doktordum ... Çektiği acıyı görüyordum.. ve...
Ah, çılgın ihtimallerin ve umutların içinde kayboluyordum.. Yüzlerce, binlerce kez okudum, öpdüm kağıdı.. belki unutulmuş veya atlanmış bir kelime vardır diye inceledim onu..
Bütün günüm böyle ..böyle bekleyerek geçti ..ama bir Amok koşucusu nasıl beklerse öyle bekledim işte, anlamsızca, yolumdan sapmadan, çılgınca, hayvansı bir inatla bekledim